ေက်ာင္းအိမ္သာထဲ ေက်ာင္းသား တေယာက္ ပိတ္မိၿပီး ေသဆံုး

မိုးမခအေထာက္ေတာ္ (ရန္ကုန္)

ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၅၊ ၂၀၀၉


ရန္ကုန္ အထက္တန္းေက်ာင္းတခု၏ အိမ္သာထဲတြင္ ေက်ာင္းသားတဦး အျပင္မွ စ ေနာက္ၿပီး တံခါးဂ်က္ခ် ခံရရာမွ မထြက္ႏိုင္ျဖစ္ကာ နာရီ ၂၀ အၾကာ ေတြ႕ရွိသည့္ခ်ိန္တြင္ ေသဆံုးေနသည္ဟု သိရသည္။


အဆိုပါ အျဖစ္အပ်က္မွာ ၿပီးခဲ့သည့္ ေသာၾကာေန႔ ညေန ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ျဖစ္ပြားသည့္ေက်ာင္းမွာ အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္ အမွတ္ ၁ အထက္တန္းေက်ာင္းဟု ဆိုသည္။


ေသဆံုးသြားသည့္ ေက်ာင္းသားအားေတြ႕ရွိခ်ိန္တြင္ နာရီ ၂၀ ၾကာျမင့္ေနၿပီဟု အေလာင္းကို စစ္ေဆးသည့္ ဆရာ၀န္က ေျပာဆိုေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းလံုၿခံဳေရး တာ၀န္ရွိသူတို႔က ေက်ာင္းတံခါး မပိတ္မီ စစ္ေဆးျခင္းရွိမရွိ ကိုမူ မသိရွိရေၾကာင္း မ်က္ျမင္တဦး အဆုိအရ သိရသည္။


ေက်ာင္းသားမိဘမ်ား အေနျဖင့္ ေက်ာင္းတြင္ က်န္ရစ္သည္ဟု မထင္မွတ္ဘဲ ကေလး ေပ်ာက္ဆံုးသည့္ အေနျဖင့္ ရဲစခန္းကိုသာ တိုင္ၾကားခဲ့သည္ဟုလည္း သိရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရဲစခန္းသို႔ လူေပ်ာက္၊ ပစၥည္းေပ်ာက္ တိုင္ၾကားသည့္အခါ သက္ဆိုင္ရာရဲစခန္းက အမႈသာဖြင့္ထားၿပီး လိုအပ္သည့္ စံုစမ္းမႈ စစ္ေဆးမႈမ်ားကို စတင္လုပ္ေဆာင္သည့္ အေလ့အထ မရွိေပ။


တိုင္ၾကားသူကိုယ္တိုင္က မိမိပစၥည္းကို ေတြ႕ရွိ၍ေသာ္၎၊ လာေရာက္အေၾကာင္းၾကားမွ လိုက္လံ အေရးယူေလ့ရွိသည္။ ယခုအျဖစ္အပ်က္တြင္လည္း သက္ဆိုင္ရာ ရဲစခန္းက ေက်ာင္းတြင္ စံုစမ္းျခင္း ရွာေဖြျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းရွိပံုမရဟု အင္းစိန္ၿမိဳ႕ခံတဦးက ေျပာဆိုသည္။


ယခုအျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး သက္ဆိုင္ရာေက်ာင္းအုပ္ႏွင့္ ရဲတို႔က ေရငံု ႏႈတ္ပိတ္ေနၾကသည္ ဟု ပုဂၢလိက သတင္းဂ်ာနယ္မွ သတင္းေထာက္မ်ားက ေျပာဆိုသည္။

ျမန္မာကားမ်ားၾကည့္ျပီး ရရွိလာေသာ ဗဟုသုတ ၁၀၀

အမည္မသိစာဆုိ
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၅၊ ၂၀၀၉

[ မွတ္ခ်က္ - အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနေသာ ဟာသမ်ား ျဖစ္သည္။ ]

၁။ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားသည္ အတိတ္ကို ခဏခဏ ျပန္သတိရေလ့ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကျပီး မ်ားေသာအားျဖင့္ အတိတ္ကို အျဖဴအမည္းျဖင့္သာ သတိရေလ့ရွိသည္။

၂။ သီခ်င္း နားေထာင္ေလ့ရွိသူမ်ားျဖစ္ျပီး သီခ်င္းနားေထာင္ေနရင္း အတိတ္အေၾကာင္းမ်ား ျပန္ေတြးေလ့ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

၃။ စားေသာက္ဆိုင္တြင္ စကားစျမည္ ေျပာမည္ဆိုပါက .. အစာ လံုး၀ မစားရ။

(သိပ္စားခ်င္လွ်င္ အရည္တခုခု သို႔မဟုတ္ အနည္းငယ္မွ် စားခြင့္ရွိသည္။ )

၄။ မိန္းကေလးမ်ား ကားပ်က္လွ်င္ အနီးအနားတြင္ ကူညီေပးခ်င္ေသာ ေယာက်္ားေလးမ်ား အမ်ားအျပား ရွိသည္။

၅။ ထိုေယာက်္ားေလးမ်ား အားလံုးသည္ ကားျပင္တတ္သူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။

၆။ ထိုမိန္းကေလးသည္ Handphone ရွိေသာ္လည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားကိုသာ အကူအညီ ေတာင္းေလ့ရွိသည္။



၇။ Professional Graphic Designer တစ္ေယာက္သည္ Laptop ျဖင့္ Touch pad ကို သံုးျပီး အံၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ ဒီဇိုင္းမ်ားကို Microsoft paint ျဖင့္ ဖန္တီးေလ့ရွိသည္။



၈။ Instant Messenger / Chat Client ဆိုသည္မွာ Pagemaker / MS Word ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။



၉။ ကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္မ်ားသည္ စာရြက္မ်ားျဖင့္သာ အလုပ္ရႈပ္ေနတတ္ၾကျပီး

ကြန္ပ်ဴတာ သံုးေလ့မရွိၾက။



၁၀။ သူခိုးမ်ားသည္ အသံမၾကားေအာင္ ေျခဖ်ားေထာက္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ေလ့ရွိသည္။



၁၁။ ဆင္းရဲသားမ်ား ရန္အလြန္ျဖစ္ၾကသည္။



၁၂။ ရုပ္ဆိုးသူမ်ားသည္ လူဆိုး၊ လူမိုက္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။



၁၃။ လူမိုက္မ်ားသည္ ေဘာင္းဘီသာ ၀တ္ၾကျပီး ပုဆိုး၀တ္ေလ့ မရွိၾက။



၁၄။ လူဆိုးေခါင္းေဆာင္ အမ်ားစုသည္ ကုတ္အက်ီ (သို႕) Leather Jacket ၀တ္ေလ့ရွိျပီး

တခါတရံ ဦးထုပ္ေဆာင္းတတ္ၾကသည္။



၁၅။ လူဆိုးမ်ားသည္ ျခံက်ယ္ၾကီးမ်ား၊ တိုက္ပ်က္ၾကီးမ်ားတြင္ စခန္းခ်ေလ့ရွိသည္။



၁၆။ ေထာင္မွ ထြက္လာသူမ်ားသည္ ေကာင္းမြန္စြာ လုပ္ကိုင္စားေလ့မရွိဘဲ လူဆိုးမ်ားျဖင့္သာ ျပန္လည္ ေပါင္းသင္းျပီး ဆက္လက္ ဆိုးသြမ္းၾကသည္။



၁၇။ Snooker ကစားသူ အမ်ားစုသည္ အက်င့္ပ်က္ လူေပြမ်ားသာ ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။



၁၈။ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားသည္ ေရကူးကန္နားသို႕ ေရာက္လွ်င္ မည္သူ႕ကိုမဆို ေရထဲသို႕ တြန္းခ်ေလ့ရွိသည္။



၁၉။ စီးပြားေရးသမားအမ်ားစုသည္ အေနာက္တိုင္း ၀တ္စံုကို ၀တ္စံုျပည့္ ၀တ္ဆင္ သြားလာေလ့ရွိသည္။



၂၀။ ထိုလူအမ်ားစုသည္ အနက္ေရာင္ လက္ဆြဲေသတၱာမ်ား ကိုင္ေဆာင္ေလ့ ရွိၾကသည္။



၂၁။ ဖန္ခြက္က်ကြဲလွ်င္ ထိုသူႏွင့္ပတ္သက္သူ တစံုတေယာက္မွာ ေသေဘး (သို႕) အႏၲရာယ္ႏွင့္ ၾကံဳေနရသည္မွာ အေသအခ်ာပင္။



၂၂။ ေသခါနီး လူမမာမ်ားသည္ စကားအလြန္မ်ားေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။



၂၃။ သူတို႕စကားေျပာလို႕ မျပီးမခ်င္း ေသေလ့မရွိ။



၂၄။ ေက်းရြာတိုင္းတြင္ ထန္းေတာ ရွိတတ္ျပီး၊ အဆိုပါ ထန္းေတာတြင္ အခ်ိန္ျပည့္ မူးရူးေနသူမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနေသာ ထန္းရည္ဆိုင္ ရွိသည္။



၂၅။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀သည္ ကင္တင္းတြင္ တေနကုန္ ထုိင္ျပီး ရယ္စရာ ဟာသမ်ား ေျပာကာ

ေကာင္မေလးမ်ားကို ထိုင္ငမ္းေနေသာ ေန႕ရက္မ်ား ျဖစ္သည္။



၂၆။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း ဆိုသည္မွာ Myanmar Info Tech ( ICT Park ) ႏွင့္ အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။



၂၇။ စာသင္ခန္းထဲတြင္ စိတ္ၾကိဳက္ စကားေျပာခြင့္ ရွိသည္။



၂၈။ ေက်ာင္းသူ အမ်ားစုသည္ အသံ စြာက်ယ္ စြာက်ယ္ စကား ေျပာေလ့ရွိျပီး၊

ကင္တင္းတြင္ ဟီးဟီးဟားဟား လုပ္ေလ့ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။



၂၉။ ထိုမိန္းကေလးမ်ားသည္ ဆိုင္ထဲသို႕ ေယာက်္ားေလးတေယာက္ လာလွ်င္ ၀ိုင္းစတတ္ၾကသည္။



၃၀။ အစခံရေသာ ေယာက်္ားေလးတိုင္း ရွက္ျပီး အမွားမွား အယြင္းယြင္းမ်ား လုပ္ေလ့ရွိသည္။



၃၁။ အသက္ မည္မွ်ပင္ၾကီးေစကာမူ အထက္တန္းေက်ာင္း တက္ေလ့ရွိၾကသည္။



၃၂။ လူငယ္ ေယာက်္ားေလး မိန္းကေလးမ်ားသည္ ၃ေယာက္ ၄ေယာက္ အဖြဲ႔လိုက္သာ

ေပါင္းသင္းေလ့ ရွိၾကသည္။ တေယာက္တည္း ေနေလ့ သိပ္မရွိ။



၃၃။ ေယာက်္ားေလးအဖြဲ႕မွ တေယာက္ေယာက္ႏွင့္ မိန္းကေလးအဖြဲ႕မွ တေယာက္ေယာက္

ခ်စ္သူရည္းစား ျဖစ္သြားလွ်င္ ေယာက်္ားေလးမ်ားသည္ ထိုမိန္းကေလးအဖြဲ႕မွ အျခားေသာ

မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ရည္းစားျဖစ္သြားေလ့ရွိသည္။



၃၄။ သမီးရည္းစားမ်ားသည္ သီခ်င္းဖြင့္ထားေသာ ပန္းျခံထဲတြင္ ေျပးလႊားေနေလ့ရွိသည္။



၃၅။ မိန္းကေလးမ်ား ေအာ့အန္ပါက ကိုယ္၀န္ရွိေနျပီျဖစ္သည္။



၃၆။ ကိုယ္၀န္ရွိေသာ မိန္းကေလး ေခ်ာ္လဲလွ်င္ ကိုယ္၀န္ပ်က္က်ဖို႔ ၉၀% ေသခ်ာသည္။



၃၇။ ေမြးလာေသာ ကေလးမွာ ေယာက်္ားေလးျဖစ္လွ်င္ လင္ေယာက်္ားမွာ အလြန္ ေပ်ာ္ရႊင္ေလ့ရွိသည္။



၃၈။ ျမန္မာ မိန္းကေလးမ်ားသည္ စိတ္ဆိုးလွ်င္ ပါးရိုက္ေလ့ရွိၾကသည္။



၃၉။ အသည္းကြဲသူမ်ားသည္ အလြမ္းသီခ်င္းမ်ား နားေထာင္ျပီး ငိုေၾကြးေလ့ရွိၾကသည္။



၄၀။ မိန္းကေလးတေယာက္ႏွင့္ ရန္ျဖစ္ပါက အဆိုပါ မိန္းကေလးႏွင့္ ရည္းစားျဖစ္တတ္သည္။



၄၁။ မိန္းကေလး တေယာက္သည္ ေယာက်္ားေလး တေယာက္အား မေက်နပ္၍ လက္စားေခ်လိုလွ်င္

သမီးရည္းစားအျဖစ္ တြဲေလ့ရွိသည္။



၄၂။ အရက္မူးလာရင္ အာေလး လွ်ာေလးျဖင့္ စကားေျပာတတ္ျပီး .. ေျပာသမွ် စကား အမ်ားစုမွာ ရန္စကားမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။



၄၃။ အရက္ဆိုင္အတြင္း ရန္ျဖစ္လွ်င္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရဲလာဖမ္းေလ့မရွိ။



၄၄။ မူးရူးျပီး အိမ္ျပန္လာလွ်င္ အိမ္ရွိ ေကာင္မေလးမ်ားအား မတရားျပဳက်င့္တတ္ၾကသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ စားပြဲေပၚမွ ပန္းအိုး လဲသြားျခင္း၊ က်ကြဲျခင္း၊ ပန္းပြင့္ေၾကြျခင္းမ်ား ျဖစ္တတ္သည္။



၄၅။ အခန္းတခန္းအတြင္းမွ ထြက္လာျပီး ပုဆိုးျပင္၀တ္လွ်င္ မုဒိန္းေကာင္ျဖစ္သည္။

(မူးေနသူျဖစ္ျပီး မ်က္ႏွာတြင္ အဆီျပန္ေနပါက ၁၀၀% ေသခ်ာသည္။)



၄၆။ မတရားျပဳက်င့္ခံရသူတိုင္း ကိုယ္၀န္ရွိလာၾကသည္။



၄၇။ သူတို႔သည္ အမ်ားအားျဖင့္ တရားစြဲေလ့ မရွိၾက။



၄၈။ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ေလ့လည္း မရွိသည့္အျပင္ ကေလးကို ေတာရြာတခုခုသို႔ သြားျပီ ခက္ခဲ ဆင္းရဲစြာ ေမြးေလ့ရွိသည္။



၄၉။ အိမ္မ်ားတြင္ ေခ်ာေမာလွပေသာ အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးမ်ား ရွိတတ္သည္။



၅၀။ ထိုအိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးမ်ားသည္ အိမ္ရွင္၏ သားမ်ားႏွင့္ ျငိစြန္းသြားတတ္ၾကသည္။



၅၁။ ရုပ္ဆိုးေသာ အိမ္ေဖာ္အား မည္သူမွ် မတရားျပဳက်င့္ျခင္း မရွိ။



၅၂။ ေခတ္လူငယ္အမ်ားစုသည္ Shopping Mall မ်ား၊ Snack Shop မ်ားတြင္ တခ်ိန္လံုး

အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတတ္ၾကသည္။



၅၃။ အဆိုပါ ဆိုင္မ်ားတြင္ ေတြ႔သမွ် ေကာင္မေလးမ်ားအား မ်က္စပစ္ျပျခင္း စသည္ စသည္မ်ား စိတ္ၾကိဳက္ လုပ္ခြင့္ရွိသည္။



၅၄။ မိန္းကေလးမ်ား အဖြဲ႔လိုက္ ခရီးထြက္ပါက ေယာက်္ားေလးအဖြဲ႔တဖြဲ႔ႏွင့္

လမ္းခရီးမွာ ၾကံဳေတြ႔ေလ့ရွိျပီး ခ်စ္သူရည္းစား ျဖစ္သြားေလ့ရွိသည္။



၅၅။ ေယာက်္ားေလး မိန္းကေလး အဖြဲ႔မ်ားတြင္ အေခ်ာဆံုးတေယာက္မွ လြဲျပီး က်န္ေသာ

သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ တခ်ိန္လံုး ဟာသလုပ္ျပီး ရယ္စရာမ်ား ေျပာေနတတ္ၾကသည္။



၅၆။ ေခတ္လူငယ္ အမ်ားစုမွာ မိဘ တဦး (သို႔) ႏွစ္ဦးစလံုး မရွိတတ္ၾက။ ဦးေလး အေဒၚမ်ား

သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖင့္သာ ေနေလ့ရွိၾကသည္။



၅၇။ စတိုးဆိုင္ရွိ အေရာင္းစာေရးမမ်ားအား ရည္းစားစကား စိတ္ၾကိဳက္ ေျပာခြင့္ရွိသည္။



၅၈။ (အေရာင္းတာ၀န္ခံ/မန္ေနဂ်ာ/Security) မည္သူကမွ် မတားဆီးၾက၊ အေႏွာင့္အယွက္ ေပးေလ့ မရွိၾက။



၅၉။ မည္သူမဆို Taxi ငွားစီးလွ်င္ မည္သည့္အခါမွ ေစ်းမဆစ္ၾက။



၆၀။ အသက္၄၀ေက်ာ္ မိန္းမၾကီး ၉၀% ခန္႕မွာ အတင္းေျပာတတ္သူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။



၆၁။ ရႈပ္ေပြေသာ မိန္းမမ်ားသည္ အခ်ိန္ျပည့္ ဖဲရိုက္ေနေလ့ရွိသည္။



၆၂။ အိမ္တအိမ္တြင္ အဖိုး၊ အဖြားမ်ားသည္ ၾသဇာအရွိဆံုးလူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။



၆၃။ ညအခ်ိန္မေတာ္ လမ္းမေပၚတြင္ သီခ်င္းအက်ယ္ၾကီး ဆိုျပီး ဂစ္တာတီးေနသူမ်ားကို

တရပ္ကြက္လံုးက သည္းညည္းခံၾကသည္။



၆၄။ ဂစ္တာတလံုးထဲျဖင့္ Drum/Keyboard အသံမ်ား ထြက္ေအာင္ တီးတတ္ၾကသည္။



၆၅။ ေကာင္မေလးမ်ားသည္ အေဖာ္မပါဘဲ ညအခ်ိန္မေတာ္ လူျပတ္ေသာ လမ္းမ်ားတြင္

သြားလာေလ့ရွိသည္။



၆၆။ ထိုလမ္းမ်ားတြင္ အေဖာ္မပါေသာ ေကာင္မေလးအား ဆြဲလား ရမ္းလား လုပ္ဖို႔

အရက္မူးေနေသာ လူရမ္းကားမ်ား လူဆိုးမ်ား ေစာင့္ေနတတ္သည္။



၆၇။ ထိုမိန္းကေလးမ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ အကူအညီ ေတာင္းေလ့မရွိၾက။



၆၈။ ေယာက်္ားေလးမ်ားသည္ တေယာက္တည္းပင္ ျဖစ္ေစကာမူ ၂ေယာက္ ၃ေယာက္မကေသာ လူဆိုး၊

လူမိုက္မ်ားႏွင့္ ရန္ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ ရန္ျဖစ္သည့္အခါမ်ားတြင္ တုိက္ဆိုင္စြာ ေဘာင္းဘီရွည္သာ ၀တ္ထားေလ့ရွိသည္။



၆၉။ ရန္ျဖစ္သည့္ အခ်ိန္တြင္ လဲက်သြားပါက ရံႈးျပီျဖစ္သည္။



၇၀။ အလြန္ ေခ်ာေမာလွပေသာ ေကာင္မေလးမ်ားတြင္ ခပ္ေပါေပါ ခပ္ခ်ာခ်ာ အစ္ကိုတေယာက္

ရွိေနတတ္သည္။



၇၁။ ထိုမိန္းကေလး၏ အေဖသည္ သူ၏သားမက္ေလာင္းအား မည္သည့္အခါမွ် မ်က္ႏွာေက်ာမတည့္။



၇၂။ နယ္မွ တေယာက္တည္း လာေနေသာ မိန္းကေလးမ်ားသည္ သိန္းခ်ီေပးရေသာ

အခန္းမ်ား ငွားေနတတ္ၾကျပီး ဘတ္စ္ကားျဖင့္ သြားလာေလ့ရွိသည္။



၇၃။ ဆင္းရဲသား အလုပ္သမားမ်ားသည္ စုတ္ခ်ာေသာ (တခါတရံ) စုတ္ျပဲေနေသာ

အ၀တ္အစားမ်ားသာ အျမဲလိုလုိ ၀တ္ဆင္ၾကသည္။



၇၄။ ခ်မ္းသာသူတို႔၏ သားသမီးမ်ားသည္ ဘြဲ႕ရျပီးသည္အထိ အလုပ္ လုပ္ေလ့မရွိၾက။



၇၅။ အသည္းကြဲသူမ်ားသည္ မီးရထားလမ္းေဘးတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနေလ့ရွိသည္။



၇၆။ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာေသာ လုပ္ငန္းရွင္ သူေဌးမ်ားသည္ ဆင္းရဲျပီး ေခ်ာေမာလွပေသာ

ေကာင္မေလးအား လက္ထပ္ခြင့္ရရန္ ေယာကၡမေလာင္းမ်ားအား ေငြျဖင့္ သိမ္းသြင္းတတ္သည္။



၇၇။ အျဖဴေရာင္ ကုတ္အက်ီရွည္ ၀တ္ထားျပီး နားက်ပ္ လည္ပင္း တပ္ထားသူတိုင္း ဆရာ၀န္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ (သို႕) ဆရာ၀န္တိုင္း ဂ်ဴတီကုတ္၀တ္ျပီး နားက်ပ္ လည္ပင္း ဆြဲထားတတ္ၾကသည္။



၇၈။ ခြဲစိတ္ကုသမႈ မေအာင္ျမင္လွ်င္ ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္ၾကီးသည္ ခြဲခန္းအတြင္းမွ ေခါင္းယမ္း၍ (သို႕) မ်က္ႏွာပ်က္၍ ထြက္လာတတ္သည္။



၇၉။ မင္းသား(သို႕) မင္းသမီး၏ အေမမ်ားတြင္ ႏွလံုးေရာဂါ (သို႕) ေသြးတိုးေရာဂါမ်ားရွိတတ္သည္။



၈၀။ တယ္လီဖုန္းမွ သတင္းဆိုးၾကားရလွ်င္ တယ္လီဖုန္းေျပာေနရင္းမွ မူးေမ့လဲသြားတတ္သည္။



၈၁။ အလြန္ေတာ္ေသာမိန္းမမ်ားသည္ အသံုးမက်ေသာ (သို႕) အလြန္မာနၾကီးေသာ ေယာက်္ားမ်ားကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကသည္။



၈၂။ အလြန္ထက္ျမက္ေသာ မိန္းမမ်ား၏ အိမ္ေထာင္ေရးသည္ အဆင္မေျပ။



၈၃။ လူငယ္မ်ား၏ နာမည္အမ်ားစုမွာ ေခၚရခက္ေသာ ေသာက္ညင္ကတ္ဖြယ္ နာမည္မ်ား ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။



၈၄။ တခါတရံ မည္သို႕မွ် ေတြးေတာယူဖြယ္ မရေလာက္ေသာ နာမည္မ်ဳိးရွိသည္။



၈၅။ ထို ေသာက္ညင္ကတ္ဖြယ္ နာမည္ဆိုးကို မည္သူကမွ် စျခင္း ေနာက္ျခင္း ေျပာင္ေလွာင္ျခင္း မျပဳၾက။



၈၆။ ေယာက်္ားေနာက္ ခိုးရာလိုက္ေျပးသြားေသာ မိန္းကေလးမ်ားသည္ မိဘမ်ားအား ခိုးရာလိုက္သြားျပီျဖစ္ေၾကာင္း .. လိုက္မရွာရန္ ႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ေၾကာင္း .. အစရွိသျဖင့္ စာေရးထားတတ္ၾကျပီး .. အိပ္ယာေပၚ သို႕မဟုတ္ အိပ္ယာေဘးက စားပြဲေပၚတင္ထားေလ့ရွိၾကသည္။



၈၇။ ထိုစာအမ်ားစုတြင္ သမီးမိုက္ ဆိုေသာ စာသား ပါေလ့ရွိသည္။



၈၈။ ေယာက်္ားေလး အမ်ားစုကေတာ့ မိဘကို မိန္းမခိုးမည့္ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး လံုး၀ အသိေပးေလ့ မရွိ။



၈၉။ ႏွဲသံၾကားပါက (နာတာရွည္) မမာမက်န္းျဖစ္ေနသူမ်ား ေသတတ္သည္။



၉၀။ ေယာက်္ားေလးမ်ား၏ အခန္းသည္ လူမေနသည့္ အခန္းကဲ့သို႕ အစဥ္အျမဲ ရွင္းလင္းေနတတ္ျပီး သန္႕ရွင္းေနေလ့ရွိသည္။



၉၁။ အိမ္ေဖာ္မိန္းမမ်ား၊ ျခံေစာင့္မ်ားသည္ အိမ္ရွင္၏ သမီးအား မမေလး ဟုသာ ေခၚေလ့ရွိသည္။



၉၂။ အခုေနာက္ပိုင္းတြင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးစကားမ်ားကိုပင္ ေလးနက္ေအာင္ တမင္ၾကိဳးစား

ဖ်စ္ညွစ္ ေျပာတတ္ေသာ အက်င့္မ်ား ရွိလာၾကသည္။



၉၃။ လူၾကားထဲတြင္ အိေျႏၵပ်က္ေလာက္ေအာင္ တကိုယ္လံုးႏွင့္ လက္မ်ား ရမ္းခါလႈပ္ျပီး

စကားေျပာတတ္သူမ်ားကို .. မထူးျခားသေယာင္ ဆက္ဆံေျပာဆိုတတ္ၾကသည္။



၉၄။ လူငယ္မ်ားသည္ ပူအိုက္ေသာ ရာသီမွာပင္ အေႏြးထည္မ်ား ၀တ္ဆင္ေလ့ရွိသည္။



၉၅။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ အမ်ားစုမွာ စာၾကိဳးစားသည္ကို မေတြ႕ရ။



၉၆။ ဖေယာင္းတုိင္မ်ား ထြန္းထားလွ်င္ အလြန္ပင္ ရိုမန္တစ္ျဖစ္သည္။



၉၇။ သၾကၤန္လည္ရာတြင္ မည္သူမွ် အရက္မေသာက္ၾက။



၉၈။ ႏိုင္ငံျခားသြားျပီး ပညာသင္လာပါက ျမန္မာျပည္တြင္ အလြန္ေအာင္ျမင္ေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ (သို႕) ပညာရွင္အျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္သည္။



၉၉။ ေယာက်္ားျဖစ္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းေမႊးမရွိရင္ အတုတပ္ထားတတ္ၾကသည္။



၁၀၀။ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားသည္ မည္မွ်ပင္ ေဒါသထြက္ေစကာမူ ဆဲဆိုျခင္းမျပဳၾက။

Mandalay show ပြဲတစ္ခု

တကယ္ေတာ့ဒီရႈိးပြဲဟာ၁၈နွစ္အထက္သာၾကည့္သင့္တဲ့Indoor private show တခုပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုပြဲမ်ိဳးကို မႏၱေလးက ပလာဇာတခု အတြင္း လူျမင္ကြင္းမွာ ညွျပတဲ့ အကြက္ေတြ နဲ႕ တင္ဆက္ေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ရပ္ၾကည့္ေနသူ အမ်ားစုက ၁၈နွစ္ေအာက္ေတြပါ။၁၂နွစ္
အရြယ္အက်ီ ၤအျဖဴေလးနဲ႕ေကာင္ေလးတေယာက္ထိုင္ၾကည့္ေနတာပါေတြ႕ရပါတယ္။ နအဖဟာ သူတို႕ကို ထိခိုက္မဲ့ အျပဳအမူ အေရးအသား တင္ဆက္မႈေတြကို မွတ္ေက်ာက္ အတင္မခံရဲဘဲ နွိမ္နင္းသေလာက္၊ သူတို႕ကို မထိခိုက္ပဲ ျပည္သူနဲ႕ အခုလို အမ်ိဳးေကာင္းသား သမီးငယ္ေလးေတြ အရြယ္မေရာက္ခင္၊ စဥ္းစဥ္းစားစားနဲ႕ မေတြးေခၚနုိင္မွီ အတုခိုးလမ္းလြဲ ေရာက္နုိင္မဲ့ ကိစၥေတြကို လက္လြတ္စပယ္ထိုင္ၾကည့္ေနတာဟာ(အမ်ိဳးဂုဏ္ဇာတိဂုဏ္ ျမွင့္တင္ေရး) ဆိုတာ တရုတ္ ကုလားမယားငယ္ ျဖစ္တာကိုေျပာတာလား ေမးရမေလာက္ပါပဲ။

ဒီမွာလဲ ၾကည့္ရႈခံစားႏိုင္ပါတယ္။

ရဲရင္နီ ဘေလာ့ဂ္မွ ရယူ မွ်ေ၀ပါသည္။ ရဲရင့္နီ အား ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။

သတင္းေရးနည္း ဘီဘီစီအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာတြင္ ေလ့လာႏုိင္ၿပ

ီ
မုိးမခအေထာက္ေတာ္ အမွတ္ ၀၀၂

ဘီဘီစီ အသံလႊင့္ဌာန၏ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာတြင္ သတင္းလုိက္နည္း၊ သတင္းေရးနည္းပညာမ်ားကုိ ေလ့လာႏုိင္ရန္ တနလၤာေန႔မွစ၍ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေဖာ္ျပလုိက္သည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။

ဘီဘီစီ သတင္းပညာေကာလိပ္ဟု အမည္ေပးထားေသာ အဆုိပါ က႑ကုိ ဘီဘီစီျမန္မာပုိင္းဌာန၏ အဖြင့္စာမ်က္ႏွာမွတဆင့္ သြားေရာက္ ဖတ္ရွဳႏုိင္ၿပီျဖစ္သည္။

စာနယ္ဇင္းသင္တန္းေက်ာင္းတခုခုသုိ႔ တက္ေရာက္ရန္ အေျခအေနမေပးသည့္ သတင္းပညာရပ္ စိတ္၀င္စားသူမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္သည္ဟု ဆုိသည္။

ကနဦးေျခလွမ္းတခုျဖစ္ၿပီး ပုိမုိ ျပည့္စုံသည့္ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားကုိေဖာ္ျပမည္ဟု ဆုိသည္။

စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာ သတင္းေရးနည္းမွအစ သတိထားရမည့္ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္အခ်က္မ်ား၊ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားအထိ ပါ၀င္သည္။

၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲအား ကုလအထူးကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးတို႔မွ ေထာက္ခံ

ကုလသမဂၢအထူးကိုယ္စားလွယ္မစၥတာဂမ္ဘာရီႏွင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး Hirofumi Nakasone တို႕က နအဖစစ္အစိုးရ၏ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲအားေထာက္ခံေျပာဆိုျခင္းအေပၚ ဂ်ပန္ေရာက္ဒီမိုကေရစီအေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားက ဂ်ပန္လြတ္ေတာ္ေရွ႔၌ ယေန႕မြန္လြဲ(၃)နာရီတြင္ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပၾကေၾကာင္းသိရသည္။
အဆိုပါဆႏၵျပပြဲတြင္ ဂ်ပန္ေရာက္ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရးလႈပ္ရွားသူ(၁၅ဝ)ခန္႕တက္ေရာက္ဆႏၵျပခဲ့ၾကျပီး ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ သို႕ေရာက္ရွိေနသည္႕ (ABSDF)ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္၏ဥကၠ႒ေဟာင္းျဖစ္သူ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္မွလည္း တက္ေရာက္ မိန္ခြန္းေျပာၾကားခဲ့သည္။
၄င္းမွ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲအား ကုလအထူးကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးတို႔မွ ေထာက္ခံေျပာဆိုမႈႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲကိုဝင္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ၾကမည့္ ျပည္တြင္းမွႏိုင္ငံေရးသမားအခ်ိဳ႕အား ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲသည္မည္သည္႕အေျခခံဥပေဒကို အေျခခံ၍ က်င္းပမည္ဆိုျခင္းကို ျပန္လည္စဥ္းစားသံုးသပ္ၾကရန္တိုက္တြန္းေျပာဆိုလိုက္သည္။
''၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္နအဖ၏စိတ္ၾကိဳက္ေရးဆြဲထားသည့္ တဖက္သတ္အေျခခံဥပေဒျဖစ္တယ္၊ ဒီအေျခခံဥပေဒဟာ ဘာကိုေဖၚညြန္းထားသလဲဆိုေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕အာဏာတည္ျမဲေရးကိုေဖၚျပထားတယ္၊ ပိုေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတာက တရားဝင္အာဏာသိမ္းခြင့္ေပးထားတယ္၊ စစ္တပ္ရဲ႔စစ္ဦစီးခ်ဳပ္ဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕လံုျခဳံေရးထိခိုက္ တယ္လို႔ယူဆလို႔ရွိလွ်င္ တိုင္းျပည္အာဏာကိုသိမ္းခြင့္ရွိတယ္လို႔ ထည့္သြင္းေရးဆြဲထားတဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းမွ ႏိုင္ငံေရးသမားအခ်ိဳ႔က ဝင္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ဖို႔ စိတ္ကူးယဥ္ေနၾကတဲ့လူေတြရွိတယ္''ဟု ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္မွေျပာဆိုသည္။
ယင္အျပင္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံႏွင့္အျခားဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ားကို နအဖ၏ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ႏွင့္ေသြးဖယ္သည္႕လုပ္ရပ္မ်ား အတြက္ ႏိုင္ငံတကာမွဖိအားေပးျခင္း၊ ေျခာက္လွန္႔သတိေပးျခင္းမ်ားကို နအဖမွဂရုျပဳလိုက္နာေဆာင္ရြက္ျခင္း လံုးဝမရွိသည္႔အတြက္ နအဖ၏ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲအား အဆိုပါႏိုင္ငံမ်ားမွဝင္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ဖို႕ ေထာက္ခံေျပာဆိုလိုက္ပါက အျခားကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားမွလည္း လိုက္လံ၍ေထာက္ခံေျပာဆိုမိပါက အမွာၾကီးတရပ္ကိုအားလံုးက်ဴးလြန္မိသြားသလိုျဖစ္ႏိုင္၍ သတိေပးဖို႔လိုေၾကာင္းဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။

အက်ဥ္းသား ၆၀၀၀ ေက်ာ္ကို ယေန႔ညေနတြင္ စတင္လႊတ္

ကိုသက္(ဧရာ၀တီ)

စစ္အစိုးရက ျပဳလုပ္မည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါ၀င္ႏိုင္ရန္အတြက္ အက်ဥ္းသား ၆၀၀၀ ေက်ာ္ကုိ ယေန႔ ညေနပိုင္းတြင္ စတင္၍ ျပန္လႊတ္ေပးေၾကာင္းသိရသည္။

ယေန႔ ျပန္လြတ္လာသူမ်ားထဲတြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္(အန္အယ္လ္ဒီ) စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္ ဥကၠဌ ဦးသက္ေ၀ ပါ၀င္သည္ဟု အင္းစိန္ေထာင္ ၀န္ထမ္းအသိုင္းအ၀န္းက ေျပာသည္။

“အခုေလးတင္ပဲ သူအပါအ၀င္ ကားေပၚမွာ ၁၁ ဦးလို႔ ကားေပၚကေန ဦးသက္ေ၀ လွမ္းေအာ္ေျပာသြားတယ္”ဟု အင္းစိန္ ေထာင္၀န္ထမ္းတဦးက ေျပာသည္။

အန္အယ္လ္ဒီ ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ ဦးဉာဏ္၀င္းကလည္း“ဦးသက္ေ၀နဲ႔ အမႈတတြဲတည္းက လူေတြအားလုံးလြတ္ တယ္လို႔ၾကားတယ္၊ ဒီေန႔ အင္းစိန္ေထာင္က လူ ၄၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ ထြက္တယ္”ဟု ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။

ဦးသက္ေ၀ကို ၂၀၀၈ ခု စက္တင္ဘာလအတြင္းက ပုဒ္မ ၃၅၃ ၀တၱရားေႏွာင့္ယွက္မႈႏွင့္ ရန္ကုန္တိုင္း ပန္းပဲတန္း ၿမိဳ႕နယ္ တရား႐ုံးမွ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္၂ ႏွစ္ခ်မွတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ဦးသက္ေဝ အသက္(၅၄)ႏွစ္သည္ ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္းက်ဆင္းေရး တကိုယ္ေတာ္ဆႏၵျပေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး မႈျဖင့္ထိန္းသိမ္းခံရသည့္ ဦးအုန္းသန္း၏ ေက်ာက္တံတားတရား႐ုံးတြင္႐ုံးထုတ္ရာသို႔ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၉ ရက္ ေန႔ က သြားေရာက္ေတြ႕ဆုံရာ ကမၻာ့အလုပ္သမားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ILO သို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ကေလးစစ္သား အသံုးျပဳမႈ၊ အဓမၼ အလုပ္ခိုင္းေစမႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ၿမိဳ႕နယ္အသီးသီးမွ တုိင္ၾကားေသာစာမ်ား သိမ္းဆည္းထားသည့္ ကြန္ပ်ဴ တာသုံး Memory stick တခုကို ၎ထံတြင္ ရဲက လက္ဝယ္ ေတြ႔ရွိမႈျဖင့္ ပန္းပဲတန္း ရဲစခန္းတြင္ တရားစြဲ အေရး ယူခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။

ဦးသက္ေဝသည္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ျပည္သူ႔လြတ္ေတာ္ေရးေခၚယူေရး ေဆာင္ရြက္ခဲ့မႈေၾကာင့္ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ၉ ေလး လံုးလႈပ္ရွားမႈျဖစ္တႀကိမ္၊ ၂၀၀၃ခုႏွစ္လူငယ္လုပ္ငန္းအဖြဲ႔ဖြဲ႔စည္းမႈႏွင့္တႀကိမ္္၊ ၂၀၀၄ခုႏွစ္ တကုိယ္ေတာ္ ဦးအုန္း သန္း ဆႏၵျပမႈမွာ ပါဝင္ပတ္သက္မႈႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ တႀကိမ္၊ ၂၀၀၇ခုႏွစ္စက္တင္ဘာ အေရးအခင္း မွာ တႀကိမ္ ၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီႏွင့္ေမလထဲတြင္ တႀကိမ္ အာဏာပိုင္မ်ား၏ အႀကိမ္ႀကိမ္ဖမ္းဆီးအေရးယူ ခံခဲ့ရ သူျဖစ္သည္။

ျမစ္ႀကီးနားေထာင္တြင္ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္က်ခံေနရသည့္ အန္အယ္လ္ဒီ မႏၲေလးတိုင္း အမရပူရ ၿမိဳ႕နယ္အမတ္ ေဒါက္တာ ေဇာ္ျမင့္ေမာင္ႏွင့္ အန္အယ္လ္ဒီ ကခ်င္ျပည္နယ္ စည္း႐ုံးေရးအဖြဲ႕၀င္ ဦးေဖသိန္းတို႔ ျပန္လြတ္သည္ဟု သတင္းရေၾကာင္းလည္း ဦးဉာဏ္၀င္းက ေျပာျပသည္။

ထုိ႔သို႔ အက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္ေပးျခင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ယေန႔ထုတ္အစိုးရသတင္းစာမ်ားတြင္ လူသားခ်င္း စာနာ ေထာက္ထားမႈအပါအ၀င္ အက်ဥ္းသားမ်ား၏ မိသားစုမ်ားကို ငဲ့ညႇာသည့္အေနႏွင့္လည္းးေကာင္း၊၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ အတြင္းက်င္းပမည့္ တရားမွ်တေသာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမ်ားတြင္လည္း အမ်ားျပည္သူတို႔ႏွင့္အတူ၊ ႏိုင္ငံေတာ္အက်ိဳး ကို ထမ္း႐ြက္သြားႏိုင္ၾကေစရန္အတြက္ လည္းေကာင္း ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၁ ရက္တြင္ ႏိုင္ငံသား အက်ဥ္း သား အက်ဥ္းသူ ၆၃၁၃ ဦးတို႔အား ျပစ္ဒဏ္က်ခံေနရ ျခင္းမွ ရပ္စဲ၍ လြမ္းၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားထားသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေနမ်ား စုံစမ္းရန္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ ရက္ေန႔မွ ၁၉ ရက္အထိ လာေရာက္ ေသာ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရးအထူးကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာ ေတာမတ္စ္ အိုေဟး ကင္တာနာ ျပန္သြား ၿပီး ေနာက္ ၁ ရက္အၾကာ၌ စစ္အစိုးရက အက်ဥ္းသားမ်ားလႊတ္ေပးမည္ဟု ေၾကညာခဲ့ၿပီး ယေန႔ညေနပိုင္းတြင္ ဤသို႔စတင္၍ ျပန္လႊတ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။

Story_of_Valintine_Day

Story of Valintine Day

February 14th is Valentines Day - a worldwide celebration of love and romance, marked by giving red roses and chocolate hearts or by sending valentines. Often derided as a "Hallmark " Valentines Day - also known as Saint Valentines Day - is certainly a boom for greeting card companies, and chocolatiers. But long before the mass marketing, Valentines Day was still a high point for courtly love. So, how and where did the holiday get its start? And who is Saint Valentine and why has he become the symbol for love?

For starters, Saint Valentine is probably not just one man, but rather any of a number of martyred saints named Valentine or Valentinus, derived from the Latin word for valor. According to Christian tradition, all of these Saint Valentines are believed to have been martyred on February 14.The first Valentinus, Valentine of Rome, was a priest and doctor, who treated even those patients who could not afford to pay him. The second Saint Valentine was beheaded for protecting Christians from the Romans. And the third is Valentine of Terni, a bishop believed killed during the persecution of Emperor Aurelian.

While these saints likely bestowed upon Valentines Day its name, they still do not explain the holiday's love connection. To understand that, one has to go back even further in history - to the Romans.

Historians believe that the holiday of love derives its origins from the ancient Roman feast of Lupercalia. On February 15, the Romans celebrated the Feast of Lupercus, to honor and thank the wolf god who watched over the Roman shepherds and their flocks.

While Lupercus doesn't seem to have much to do with romance, there was a number of fertility customs associated with his feast. In one of these rituals, women would put their names on slips of paper in a box, to be drawn out by men. The two would then be coupled up for the duration of the festival - or for the rest of the year in some cases. This fertility-friendly feast gives some clue as to the romantic - or at least procreative - nature of the holiday. But we don't celebrate Saint Lupercus Day on February 14th. So, how did the Valentine saints become associated with the Roman god?

Legend has it that in the 3rd century, the Roman emperor Claudius II banned marriages to prevent draft dodgers. Only single men had to go into the army - and too many young men were getting married.

A Christian priest named Valentinus of Rome ignored the ban, continuing to officiate marriages in secret. Valentinus was caught and sentenced to death - an order carried out on February 14. Another story tells of a priest named Valentinus who was jailed and later executed for helping Christians. He fell for his jailer's daughter and sent her plaintiff love notes signed "from your Valentine".

In the late 5th century, Emperor Gelasius declared February 14th a holy day in honor of Valentinus (probably the first, but perhaps the second), allowing Christianity to adopt some of the love day customs previously associated with paganism.

The traditions were reworked, however, to honor the Christian martyrs. For example, instead of boys pulling girls' names from boxes, both boys and girls chose names of martyred saints to emulate for the year.

It took nearly nine centuries, until the advent of the Renaissance, for Valentines Day to return to its earlier love-based roots. With Romantic art, poetry and music flourishing, the time was ripe for a celebration of love.

0 comments share

UN Human Rights expert visits Burma

Feb 15th, 2009

According to an AFP news report;

UN Human Rights expert Tomas Ojea Quintana arrived Saturday in Myanmar for a six-day visit to assess the development of human rights following his visit last summer.

Mr Quintana left for Karen State by helicopter early Sunday to meet with members of the Democratic Karen Buddhist Army (DKBA), a group of former Karen insurgents who switched sides in the early 1990s to fight the KNU.

The UN confirmed that Mr Quintana would also visit the notorious Insein prison in Yangon that holds hundreds of political activists, as well as the remote capital, Naypyidaw, during his stay, but was unlikely to meet senior generals. Mr Quintana’s visit is expected to pave the way for a possible visit later in the year by UN Secretary General Ban Ki-Moon

ရိုဟင္ဂ်ာ အေရး၊ ေဒသဆိုင္ရာ ေရာဂါ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ

သန္းစိုးလိႈင္

ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၅၊ ၂၀၀၉

ရိုဟင္ဂ်ာ ျပႆနာ ၅ ႏိုင္ငံရဲ႔ ျပႆနာ

ၿပီးခဲ့တဲ့ဇန္န၀ါရီလက စတင္လိုက္တဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ အေရးဟာ တလ နီးပါးၾကာလာသည္ အထိ အာဆီယံႏိုင္ငံမ်ားအၾကား ၊ ထိုင္းအစိုးရႏွင့္ စစ္တပ္အၾကား၊ ထိုင္းနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရတို႔ အၾကားမွာ ေရရာတဲ့ အေျဖ တခု မရေသးတဲ့ အျပင္ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးမႈ တခုအဆင့္ေတာင္ ေရာက္ရွိမလာေသးပါဘူး။ ဒုကၡသည္ေတြကို ပင္လယ္ထဲမွ ကယ္တင္ခဲ့တဲ့ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံက လတ္တေလာ ေနစရာ၊ စားစရာ ေထာက္ပံ့ထားေသာ္လည္း ဒုကၡသည္ စခန္းဖြင့္ဖို႔ အစီအစဥ္မရွိေၾကာင္းနဲ႔ ေဒသဆိုင္ရာ ေဆြးေႏြးပြဲ တခု ျပဳလုပ္ဖို႔ စီစဥ္လ်က္ရွိပါတယ္။ ထိုအထဲမွာ အဓိက ဇာတ္ေဆာင္ႏွစ္ဦး အနက္ တဦးျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို တက္ေရာက္ဖို႔ ဖိတ္ရာမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံက တက္ေရာက္ဖို႕သေဘာတူတဲ့ အေနအထား မွာေလာေလာဆယ္ ရွိပါတယ္။

ရိုဟင္ဂ်ာျပႆနာ စတင္ကတည္းက ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ သူ႔ရဲ႕ပင္ကိုယ္ သဘာ၀အတိုင္း အေတာ္ၾကာ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဇန္န၀ါရီလကုန္မွာမွ အစိုးရရဲ႕ သတင္းစာကေန ရိုဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူမ်ိဳးစုမ်ားထဲ မည့္သည့္အခါကမွ ပါ၀င္ျခင္းမရွိခဲ့ဘူး၊ သိုေသာ္လည္း သက္ဆိုင္ရာ ဌာနမ်ားက လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္သည္မ်ားကို လိုအပ္သလို လုပ္ကိုင္သြားမည္ ဆိုတဲ့ ေၾကျငာခ်က္ ထုတ္ျပန္ျခင္းျဖင့္ စစ္အစိုးရရဲ႕ အျမင္ကို ထုတ္ေဖၚခဲ့ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏွစ္ႏိုင္ငံ နယ္စပ္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ ေတြဟာ ေလွနဲ႔ထြက္လာၿပီး ျမန္မာေရပိုင္နက္မွာ ျမန္မာေရတပ္နဲ႔ ေတြ႕ၿပီး ေနာက္ ထိုင္းပင္လယ္ျပင္မွာ ထိုင္းေရတပ္နဲ႔ေတြ႕ၿပီး ရိုက္ႏွက္ခံရ၊ အစာေရစာ မလံုမေလာက္၊ ေလာင္စာဆီ၊ အင္ဂ်င္မပါပဲ ေလွေတြကို နိုင္ငံတကာ ေရပိုင္နက္ထဲ ျပန္ေမွ်ာ၊ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ ေရတပ္ကေတြ႕လို႔ကယ္ဆယ္၊ အိႏၵိယ ေရတပ္ကေတြ႕လို႔ ကယ္ဆယ္ တယ္ဆိုတဲ့အျဖစ္အပ်က္မွာ အနည္းဆံုး ၅ႏိုင္ငံ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနရပါၿပီ။ အာဆီယံအဖြဲ႕၀င္ ၃ႏိုင္ငံနဲ႔ အဖြဲ႕၀င္မဟုတ္သူ ၂ႏုိင္ငံပါ။

ျမန္မာ သို႔မဟုတ္ ေဒသဆိုင္ရာ ျပႆနာ

ရိုဟင္ဂ်ာျပႆနာဟာ ေဒသႏၱရဆိုင္ရာ ျပႆနာ တခု ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ယခုအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သေဘာေပါက္နားလည္ ႏိုင္ၾကမွာပါ။ ေဒသဆိုင္ရာ စီးပြားေရး၊ ေဒသ လံုၿခံဳေရး ၊ လူ႔အခြင့္အေရးလိုက္နာမႈ စတဲ့ အဲဒီလို ေဒသႏၱရ ဆိုင္ရာ ျပႆနာေတြကို အာဆီယံအဖြဲ႔က ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းႏိုင္စြမ္းရွိမရွိ စမ္းသပ္တဲ့ မွတ္ေက်ာက္ တခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒိထက္ တိတိက်က် ေျပာရရင္ အာဆီယံအဖြဲ႕ ထဲမွာ နာမည္ဆိုးေနတဲ့ ျမန္မာစစ္အစိုးရရဲ႕ ျပႆနာကို အာဆီယံက ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းႏိုင္စြမ္းရွိမရွိ ဆိုတဲ့သေဘာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ တိုင္းျပည္စီးပြားေရး နိမ့္က်ေနျခင္းကို ေဆာင္ရြက္ဖို႔ ဆႏၵမရွိတဲ့ အတြက္ တိုင္းျပည္အတြင္းမွ လူမ်ိဳးစုေတြသာမက စစ္အစိုးရက ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူမ်ိဳးစုထဲမပါဘူးလို႔ ဆိုတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားပါ အသက္ အႏၱရာယ္ ၾကားထဲက ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ရွာေဖြ ဖို႔ထြက္လာခဲ့ၾကတာပါ။

ဒါ့အျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္လည္း ဘယ္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံနဲ႔မွ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆိုေဆြးေႏြးေလ့မရွိပါဘူး။ အင္အားႀကီးႏိုင္ငံ ႏွစ္ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ အိႏၵိယနဲ႔ တရုတ္ႏိုင္ငံေတြကိုေတာ့ လက္နက္၀ယ္ယူရာ၊ ႏိုင္ငံေရးအရ အားျပဳရာျဖစ္လို႔ ျခြင္းခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

အထက္ကလို ေဒသတြင္း ဆိုင္ရာ ျပႆနာမ်ားေပၚေပါက္ေစၿပီး အဲဒီလို ျပႆနာမ်ားေျပလည္ေအာင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရဘက္မွ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း မရွိတဲ့ အခ်က္ဟာ “ျမန္မာျပည္ ကိစၥဟာ ျပည္တြင္းေရး ကိစၥတရပ္သာျဖစ္ၿပီး ေဒသတြင္းဆိုင္ရာ ျပႆနာတရပ္ မဟုတ္ဘူး” လို႔ နိင္ငံတကာ အလယ္ ကာကြယ္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ အာဆီယံ အဖြဲ႕ အေနနဲ႔ ျပန္သံုးသပ္စရာ ျဖစ္လာေနပါၿပီ။

ျမန္မာျပည္အေရး ျပည္ပအေရး

စီးပြားေရးနိမ့္က်လ်က္ရွိတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွ လူမ်ိဳးစုလို႔ သတ္မွတ္ ခံရသူေတြေရာ ၊ မသတ္မွတ္ခံရသူေတြပါ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ေနထိုင္ေနရင္ေတာ့ ျပည္တြင္းေရး ကိစၥတရပ္လို႔ အာဆီယံ အဖြဲ႕နဲ႔ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ကာကြယ္ေပးတဲ့ ႏိုင္ငံ အစိုးရေတြအေနနဲ႔ ေျပာဆိုႏိုင္ေပမယ့္ အဆိုပါ `စီးပြားေရးအရ ဒုကၡသည္´ ေတြဟာ အသက္စြန္႔ၿပီး ေရလမ္းခရီးမွ ေသာ္လည္းေကာင္း နယ္စပ္ကို ကုန္းလမ္းမွ ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးေသာ္လည္းေကာင္း အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြကို ေရာက္ရွိလာခဲ့တယ္ ဆိုရင္ပဲ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြ အေနနဲ႔ ကိုင္တြယ္ ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ ျပႆနာ တရပ္ျဖစ္လာေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ယခု ရိုဟင္ဂ်ာ ကိစၥဟာ အခ်ိဳ႕ေသာ ျပည္ပ ျမန္မာႏိုင္ငံေရး အတိုက္အခံ ေဆာင္ရြက္သူမ်ား အၾကား၊ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ ေနထိုင္သူမ်ား အၾကားမွာပါ ရွင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ သေဘာထား၊ အခ်က္အလက္ မရွိၾကတဲ့ အတြက္ ရွင္းလင္းတဲ့ သံုးသပ္ခ်က္ အျမင္ ကိုေပးႏိုင္ျခင္း မရွိတာကိုလည္း ၾကားသိေနရပါတယ္။ Source:MoeMaKa

အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေမြးေန႔ အမွတ္တရ
ျမတ္ေကာင္းရဲ႕ဒီဇုိင္း
Source:MoeMaKa

ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ သူတို႔အျမင္

ကုိ၀ုိင္း

ၾကာသပေတးေန႔၊ ေဖေဖၚဝါရီလ 12 2009 20:11 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

(၆၂ ႏွစ္ေျမာက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ စကားမ်ား) စစ္အစိုးရက မျဖစ္မေန အတင္းအက်ပ္ ေရးဆဲြျပ႒ာန္းလိုက္သည့္ ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသည္လည္း ျပည္ေထာင္စု အေျခခံျဖစ္သည့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား အခြင့္အေရးမ်ား အျပည့္အ၀ မပါရွိသလို၊ စစ္အုပ္စု ၾကီးစိုးေရးလမ္းစဥ္အျဖစ္ သူတို႔က ႐ႈျမင္ၾကသည္။ ထို႔အျပင္ လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပဲြ၀င္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့သည့္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ လက္ရွိ ဖိႏွိပ္ဗိုလ္က်ေနသည့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ပင္လံုစိတ္ဓာတ္ (၀ါ) ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား အားလံုး တညီတညြတ္တည္း လက္တဲြ တိုက္ပဲြ၀င္ပါရန္လည္း တုိက္တြန္းလုိက္ၾကသည္။ ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕ကို မဇၥ်ိမသတင္းေထာက္ ကို၀ုိင္းက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခ်က္မ်ား တင္ျပလိုက္ပါသည္။ ဦးဝင္းတင္ (ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီ၀င္၊ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္) ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ ေၾကာင့္သာလွ်င္ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ ဒီေန႔အထိ ၿမဲေနတာလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ အျမင့္ဆံုးကိစၥကို ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ေပၚမွာ အေျခခံၿပီးေတာ့ တူညီတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေျခခံေတြ ေပၚလာတယ္ဗ်။ စစ္တပ္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ေတာ့ တူညီတဲ့ႏိုင္ငံေရး မေပၚႏိုင္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ စစ္တပ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔အၾကား တူညီတဲ့ႏိုင္ငံေရး မေပၚႏိုင္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔က ဖိႏွိပ္တာ၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာ၊ ရက္ရက္စက္စက္ ျပဳမူတာ၊ ေသြးစုတ္တာ ဆိုတဲ့ ဟာမ်ဳိးေတြက ရွိတာကိုး။ ဆန္႔က်င္ဘက္အင္အားစုေတြအေပၚ အေျခခံၿပီးေတာ့ လူမ်ဳိးစုေတြက ငါတေယာက္တည္းနဲ႔ စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္လို႔ မရဘူးဆိုတဲ့သေဘာ အသီးသီး ေပၚလာတယ္။ ဘံုရန္သူကို ရွာရင္းကေနၿပီးေတာ့ တူညီတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေတြ သြားေတြ႔တယ္။ ဘယ္မွာ အေျခခံလဲဆိုေတာ့ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ဆိုတာ နဂိုက အေျခခံရွိေတာ့ ငါတေယာက္ထဲ ဆန္႔က်င္လို႔ မရဘူး၊ ငါတေယာက္ထဲ ထိုးထြက္လို႔ မရဘူး။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ တို႔ေပါင္းလုပ္မယ္ ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒါ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ကေန ေပးတဲ့ အေရးအၾကီးဆံုးနဲ႔ အျမင့္မားဆံုး အက်ဳိးေက်းဇူးျဖစ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဦးေအးသာေအာင္ (အတြင္းေရးမႉး၊ ရခိုင္ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္) (အတြင္းေရးမႉး၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳ ေကာ္မတီ) ဒီေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ကို ေျပာေနၾကတယ္။ ပင္လံု စိတ္ဓာတ္ဆိုၿပီး ေျပာေနၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုလည္းပဲ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံလို႔ ေခၚေနတယ္။ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ ေရာက္တိုင္းလည္း ျပည္ေထာင္စုေန႔ဆိုၿပီးေတာ့ အစိုးရကပါ၊ ပါတီေတြကပါ က်င္းပေလ့ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕စိတ္ဓာတ္၊ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕မူ၊ ပင္လံုမူဆိုတာ အခုေတာ့ ပ်က္ျပယ္ ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးပါး ရွိေနတယ္လို႔ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ သံုးသပ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လြတ္လပ္ေရးမရမီ အၾကိဳကာလမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ပင္လံုမွာ သေဘာတူ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့တဲ့ ပင္လံုစာခ်ဳပ္၊ ပင္လံုမူရဲ႕ အႏွစ္သာရက တိုင္းရင္းသား ျပည္နယ္မ်ားနဲ႔ ဗမာျပည္ကို ေပါင္းတဲ့အခါမွာ တန္းတူရည္တူ ျပည္ေထာင္စုမူနဲ႔ ေပါင္းရမယ္။ ျပည္နယ္ေတြဟာ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အျပည့္အဝ ရွိရမယ္ဆိုတဲ့ အေျခခံေပၚမွာ ျပည္ေထာင္စုကို ထူေထာင္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေတာ့ ၆၂ ခုႏွစ္မွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္တယ္။ ျပည္ေထာင္စုမူ၊ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓါတ္ကို အေျပာအေဟာျဖင့္သာ သံုးၿပီးေတာ့ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ တစ္ျပည္ေထာင္စနစ္နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ ၁၉၈၈ ခုမွာ တပ္မေတာ္က အာဏာထပ္သိမ္းျပန္ေတာ့လည္းပဲ စစ္တပ္က အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံလို႔ ေခၚေနၾကေပမယ့္ တကယ္မွာေတာ့ စစ္တပ္က အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံပဲ ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု ေနထိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို တျပည္ေထာင္စနစ္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္နဲ႔ပဲ ဖြဲ႔စည္းရမယ္။ ဒါေပမဲ့ အခု ၂၀၀၈ ခုမွာ referendum လုပ္ၿပီးေတာ့ အတည္ျပဳလိုက္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုဟာလည္း တိုင္းရင္းသားမ်ားကို ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္၊ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေတြ ေပးၿပီးေတာ့ ျပည္ေထာင္စုကို ေဖာ္ေဆာင္မယ့္ ဖြဲ႔စည္းပံုတရပ္ မဟုတ္ဘူးလို႔ အန္ကယ့္အေနနဲ႔ ေျပာခ်င္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ျပည္နယ္ေတြေတာ့ ပါပါတယ္။ ျပည္နယ္ဥပေဒျပဳ၊ ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ေပးထားေသာ္လည္းပဲ အဲဒီျပည္နယ္ေတြမွာ စစ္တပ္က ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာေရာ၊ ဥပေဒျပဳေရးမွာေရာ ပါႏိုင္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အႏွစ္သာရ မရွိဘူးလို႔ ေျပာလိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ တည္ေဆာက္ဖို႔အတြက္ တိုင္းရင္းသားေတြေရာ၊ ဗမာေတြေရာ၊ အားလံုးေပါင္းၿပီးေတာ့ ၾကိဳးပမ္းဖို႔လိုတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တယ္။ ဦးေထာင္ကိုထန္း (ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္၊ ျပည္ေထာင္စု တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္) (အဖဲြ႔၀င္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားျပဳ ေကာ္မတီ) ကေန႔အေျခအေနကေတာ့ နအဖ လုပ္လိုက္တာနဲ႔ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။ ျပည္ေထာင္စု ရွိမွပဲ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ဆိုတာ ရွိတာကိုး။ ျပည္ေထာင္စုမွ မရွိတာ။ တျပည္ေထာင္စနစ္ ရွိေနတာ။ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ ရွိတယ္ဆိုၿပီး နအဖက သတင္းစာထဲမွာ အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာေပမယ့္ လုပ္ပံုက ဟုတ္မွ မဟုတ္တာ။ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ ရွိလာဖို႔၊ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံျဖစ္လာဖို႔က ျမန္မာျပည္ဟာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစံု ေနထိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဗမာလူမ်ဳိးအပါအဝင္ တိုင္းရင္းသားေတြေရာ၊ ႏိုင္ငံသားေတြေရာ လိုခ်င္တဲ့ပန္းတိုင္ ေရာက္ၿပီဆိုရင္ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုကို ျပန္လည္ေဖာ္ေဆာင္လို႔ရတယ္။ ျပည္ေထာင္စုမရွိတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ျပည္ေထာင္စုေန႔ လုပ္တယ္ဆိုတာ ဟန္ျပပဲ။ အခုဟာက ဗမာလည္း ခံရတာပဲ၊ ခ်င္းလည္း ခံရတာပဲ၊ ကုလားလည္း ခံရတယ္၊ တ႐ုတ္လည္း ခံရတယ္၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ ကရင္ အကုန္ခံရတယ္။ တပ္မေတာ္ၾကီးစိုးေရး ျပည္ေထာင္စုပဲရွိတယ္။ ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း (ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ၊ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ) က်ေနာ္တို႔ ဗမာတမ်ဳိးသားလံုး လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတာ အသက္ေတြလည္း အမ်ားၾကီး အဆံုးရႈံးခံ၊ အနစ္နာခံမႈေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လုပ္ခဲ့ၾကတာ။ ၄၈ ခုႏွစ္က်မွ ေအာင္ပြဲရတယ္။ ေအာင္ပြဲရဖို႔အတြက္ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့အထဲမွာ အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္တခ်က္က အမ်ဳိးသား စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ခဲ့တာပါ။ အမ်ဳိးသား ညီၫြတ္ေရးကို တစတစနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့တာဟာ ျပည္ေထာင္စုေန႔လို႔ ေျပာရမယ့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီကာလ၊ အဲဒီအပိုင္းအျခား၊ အဲဒီအခိုက္အတန္႔ဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အထြဋ္အထိပ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ျပည္ေထာင္စုေန႔ဟာ က်ေနာ္တို႔ အမ်ဳိးသားစည္းလံုးေရးရဲ႕ အမွတ္လကၡဏာျဖစ္တယ္။ လြတ္လပ္ေရး ရဖို႔အတြက္ အာမခံခ်က္ျဖစ္တယ္။ အလားတူပဲ ဒီေန႔ ဗမာတမ်ဳိးသားလံုး ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ဗမာျပည္ၾကီးမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဖယ္ရွားေရးအတြက္ တိုက္ပြဲမွာလည္း အလားတူ အမ်ဳိးသား ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးတခု တည္ေဆာက္ဖို႔ လိုတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔အတြင္းမွာ အယူအဆကြဲျပားမယ့္၊ ပဋိပကၡျဖစ္မယ့္ ဟာေတြကို သိပ္မတင္ေသးဘဲနဲ႔ ညီၫြတ္ႏိုင္မယ့္ ဟာေတြကို ဘံုလက္ခံလို႔ရႏိုင္မယ့္ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ၊ ေၾကြးေၾကာ္ခ်က္ေတြကို တင္ၿပီး လႈပ္ရွားၾကရင္ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ သခင္ခ်န္ထြန္း (ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားၾကီးမ်ားအဖဲြ႔) ျပည္ေထာင္စုေန႔ၾကီး ျဖစ္ေပၚလာဖို႔ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း အစရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးညိႇႏႈိင္းၿပီး လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကတာပါ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ အခမ္းအနားေတြကို က်င္းပခဲ့တယ္။ ကေန႔က်ေတာ့ ျပည္ေထာင္စုေန႔မွန္းေတာင္ မသိတဲ့လူေတြ ရွိတယ္။ အမ်ားၾကီးလည္း ရွက္စရာေကာင္းတယ္၊ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ အမွန္က ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္နဲ႔ လူငယ္ေတြကို ၾကီးျပင္းလာေအာင္ သြန္သင္ဆံုးမၿပီးေတာ့ ေဆာင္႐ြက္ရမယ့္အစား ဘာမွ လံု႔လစိုက္ထုတ္ျခင္း မေတြ႔ရတဲ့အတြက္ ဘဘတို႔ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ မရွိပါဘူး။ တကယ္ဆို ျပည္ေထာင္စုေန႔မွာ လံႈ႔ေဆာ္တိုက္တြန္းတာေတြ ေတာ္ေတာ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ လုပ္ရမယ့္အစား ဝတ္ေက်တန္းေက် သေဘာမ်ဳိး၊ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္႐ံုေလးေလာက္ လုပ္ေနတာ ေတြ႔ေနရလို႔ စိတ္မခ်မ္းသာပါဘူး။ ေနာင္ႏွစ္ေတြမွာ ျပည္ေထာင္စု ထာဝရခိုင္ခန္႔တည္ၿမဲေရးအတြက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ အခါသမယမွာ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ေတြ ဝင္ၾကေအာင္ ႏိႈးေဆာ္ၾကဖို႔၊ လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ အျမန္လိုအပ္တယ္လို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဦးမင္းလြင္ (ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားၾကီးမ်ားအဖြဲ႔) အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ကေန လြတ္လပ္ေရးရတယ္ဆိုတာ တိုင္းရင္းသားေတြ ညီညီၫြတ္ၫြတ္နဲ႔ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့လို႔ ျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း တိုင္းရင္းသားညီၫြတ္ေရး ပ်က္ျပားလာတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ၊ ဒီမိုကေရစီက်ေသာ၊ စည္းလံုးညီၫြတ္ေသာ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ဖို႔ဆိုရင္ အမ်ဳိးသားညီၫြတ္ေရး ရမွသာလွ်င္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မယ္လို႔ အန္ကယ္တို႔က ယူဆတယ္။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးၿပီး အေပးအယူလုပ္မွ ျဖစ္မွာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ရွိခဲ့တဲ့ ကာလကလို တိုင္းရင္းသားအားလံုး ညီညီၫြတ္ၫြတ္နဲ႔ လုပ္မွျဖစ္မွာ။ ရဲေဘာ္သံခဲ (ဥကၠ႒၊ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး) က်ေနာ္ ပထမဆံုးေျပာခ်င္တာက ပင္လံုစိတ္ဓာတ္ဆိုတာက ျမန္မာႏိုင္ငံလို႔ေခၚမယ့္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ၾကမလဲ၊ ဘယ္လိုတည္ေထာင္ၾကမလဲဆိုတာ အားလံုးရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္ ပဋိညာဥ္စာခ်ဳပ္ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ ဖြဲ႔စည္းမႈရဲ႕ အေျခခံ foundation လို႔ ေျပာရင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပင္လံုစိတ္ဓာတ္ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ မူေလးေတြ ရွိတယ္။ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ရွိတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္လည္း ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုၿပီးေနာက္မွာ ညီၫြတ္ေရးေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ တိုင္းရင္းသားေတြအားလံုး ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့၊ ျပည္သူလူထုေတြ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြဟာ တဦးနဲ႔တဦးၾကားမွာ ညီမွ်မႈေတြ မရွိခဲ့ဘူး။ အမ်ဳိးသား ျပ႒ာန္းခြင့္ေတြဟာ ညီတူညီမွ်ခံစားပိုင္ခြင့္ေတြ မရွိခဲ့ဘူး။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္ေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့ရတယ္။ ႏိုင္ငံေရး မတည္ၿငိမ္မႈေတြ ျဖစ္တယ္။ အခုခ်ိန္အထိလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒကို မတရားသျဖင့္ အတည္ျပဳထားတယ္။ ဒီအေျခခံဥပေဒဟာ ဒီေန႔ ေျပာဆိုေနတဲ့ ပင္လံုစိတ္ဓာတ္ေပၚမွာ ညီမွ်မႈေတြ ကင္းမဲ့ေနတယ္၊ လြတ္လပ္မႈေတြ ကင္းမဲ့ေနတဲ့အတြက္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနဟာ တည္ၿငိမ္မႈရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ အမ်ဳိးသားေရး ျပႆနာေတြဟာ ပိုၿပီးဆိုးဖို႔သာပဲ ရွိတယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ သံုးသပ္မိပါတယ္။

ဒီမွာပါဗ်ာ !!.. ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုမ်ား

ဒီမွာပါဗ်ာ !!.. ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုမ်ား

၂၈ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉

ျမန္မာတိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုဟာ ၁၃၅ မ်ိဳးအတိအက်ရွိတယ္လို႔မဆိုလိုပါဘူး.. ၁၀၀ ေက်ာ္
ရွိတယ္ဆိုတာကေတာ့ေသခ်ာပါတယ္....ဒါေပမဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ ကုလားဟာ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု၀င္ထဲမွာ မပါ၀င္္ဘူးဆိုတာ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား စစ္စစ္ေတြ သိၾကပါတယ္...အထူးသျဖင့္ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြ ( ကိုယ္တိုင္ေမးၾကည့္ပါ ) အသိဆံုးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္....ဒါေၾကာင့္ ရိုဟင္ဂ်ာ ( ကုလားအသံုးအႏႈန္း ) ဟာ ျမန္မာ မဟုတ္ပါဘူး

CRPPဆိုတာဘာလဲ......

CRPPဆိုတာဘာလဲ......

Crpp From Yoma3

Publish at Scribd or explore others: Uncategorizable-Unca Religion-Judaism

CRPP၏သမိုင္း၀င္မွတ္တမ္းမ်ား

CRPP၏သမိုင္း၀င္မွတ္တမ္းမ်ား

crpp19982003

Publish at Scribd or explore others: literature Literature-Essays

ကုမၸဏီမ်ားက ေဒသခံမ်ားအေပၚ ကူညီရာမေရာက္ဘဲ ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းသာျဖစ္သည္ဟု ဆို

Sunday, 08 February 2009 00:18 ၿဖဳိးႀကီး

နာဂစ္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး တာဝန္ယူလုပ္ကိုင္ေနသည့္ ကုမၸဏီမ်ားက ေဒသခံမ်ားအေပၚ အမွန္တကယ္ ကူညီရာမေရာက္ဘဲ ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားကေျပာသည္။

ဧရာဝတီတိုင္း၊ ေမာ္လၿမိဳင္ကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ဘိုကေလးၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရး တာဝန္ယူထားသည့္ ထူးထေရးဒင္း၊ ေအဝမ္းကုမၸဏီမ်ားက ေဒသခံျပည္သူမ်ားအား လုပ္အားေပးခုိင္းေစျခင္းမ်ား၊ ေျမယာသိမ္းဆည္းျခင္းမ်ားပင္ လုပ္ေဆာင္ေနသည္ဟု ေျပာသည္။

“ေမာ္လၿမိဳင္ကြၽန္းၿမိဳ႕နယ္ထဲက ေရွာက္ေခ်ာင္းေက်းရြာအုပ္စု ေငြဇင္ေယာ္ရြာေတြက နာဂစ္မွာပ်က္စီးသြားတဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကို ေအဝမ္းကုမၸဏီက ေဆာက္လုပ္ေပးေနတာ၊ အဲဒီကုမၸဏီက ရြားသားေတြကို (၂) ရက္ျခားဆိုသလို လုပ္အားေပးဆင့္ေခၚတာေတြ လုပ္တယ္” ဟု ေဒသခံရြာသားတဦးက ေျပာသည္။

အဆုိပါ ေအဝမ္းကုမၸဏီ၏ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းကို တင့္ေဇာ္ဦးက ဦးစီးလုပ္ကိုင္ေနျခင္းျဖစ္ၿပီး လက္သမားအဖြဲ႔မ်ားအား လုပ္အားခေပးရာတြင္ ေလွ်ာ့ေပးခဲ့သျဖင့္ လက္သမားမ်ားက မေက်မနပ္ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေဒသခံက ဆက္ေျပာသည္။

“လက္သမားအဖြဲ႕ေတြကိုလည္း အိမ္တလံုးေဆာက္လုပ္ၿပီးစီးရင္ ေငြ (၁) သိန္းခြဲေပးမယ္ဆိုၿပီး တကယ္တမ္းေတာ့ (၈) ေသာင္းခြဲ၊ (၉) ေသာင္းပဲ ေပးတယ္။ အဲဒီက လက္သမားေတြလည္း အေတာ္စိတ္ညစ္ေနၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတယ္” ဟု ေျပာသည္။

ေဒသခံရြာသားမ်ားမွာ ေသာက္သံုးေရႏွင့္ စားဝတ္ေနေရးအခက္အခဲမ်ား ယေန႔အထိ ႀကံဳေတြ႔ေနရၿပီး ေရျပင္ေပၚတြင္ တဲထိုးေနရေၾကာင္း ၎က ဆက္ေျပာသည္။

ထို႔အျပင္ ဘိုကေလးၿမိဳ႕နယ္၊ ဧရာဒိုင္နယ္၊ ပဒဲေကာဒိုင္နယ္မ်ားတြင္ ထူးထေရးဒင္းကုမၸဏီက ေဒသခံျပည္သူမ်ားကို အိမ္ရာအသစ္ ေဆာက္လုပ္ရန္အတြက္ ေနအိမ္မ်ားမွ ဖယ္ရွားေပးရန္ ေျပာဆိုေနသျဖင့္ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသည္။

“ထူးထေရးဒင္းက ေက်းလက္ေဒသေတြမွာရွိတဲ့ စာသင္ေက်ာင္းေတြလုပ္ေပးဖို႔ တာဝန္ယူထားတာ၊ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ တိတိက်က် ေဆာင္ရြက္တာမရွိဘူး၊ သူတို႔က သစ္ (၁၀) တန္ ကုန္မယ္ဆိုရင္ တန္ (၂၀) ေလာက္ျပတာ၊ အျပင္ေစ်းက (၆) သိန္းေလာက္ရွိတာ၊ သူတို႔က ထုတ္ေစ်း (၂) သိန္းခြဲေလာက္နဲ႔ ရတာ၊ သူတို႔အျမတ္ေတြရလို႔ လုပ္တာ၊ အဲဒါက ကူညီတာမဟုတ္ဘူး” ဟု ေဒသခံရြာသားတဦးက ေျပာသည္။

ဘိုကေလးၿမိဳ႕ေပၚရွိ (၇) လမ္း၊ (၈) လမ္းတို႔တြင္ (IOM) က ေနအိမ္မ်ားေဆာက္လုပ္ေပးေနေသာ္လည္း အၿပီးအစီး ေဆာက္လုပ္ေပးျခင္း မဟုတ္သည့္အျပင္ အခ်ဳိ႕ရပ္ကြက္မ်ားတြင္ မဲႏႈိက္ကာ ေဆာက္လုပ္ေပးေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေျပာသည္။

“ဘိုကေလးၿမိဳ႕ေပၚက (၁၁) လမ္းဘက္မွာဆို အိမ္ (၃၅) လံုးေဆာက္မွာ၊ အခုထိေတာ့ မေဆာက္ရေသးဘူး၊ တခ်ဳိ႕ ေဆာက္လက္စေတြေတာ့ရွိတယ္၊ အဲဒါက အမိုးပဲပါတာ၊ အကာေတြ အခင္းေတြ မပါဘူး၊ မီးဖိုေခ်ာင္တို႔ ဖိနပ္ခၽြတ္တို႔က ကိုယ့္ဟာကုိယ္ လုပ္ရမွာ” ဟု ဘိုကေလးၿမိဳ႕ခံက ေျပာသည္။

နာဂစ္ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ စစ္အစိုးရပိုင္ သတင္းမီဒီယာမ်ားက အားလံုး ပံုမွန္အတိုင္းျပန္ျဖစ္ေနေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာ ေျပာဆိုေနေသာ္လည္း ယခုလက္ရွိတြင္မူ မုန္းတိုင္းသင့္ေဒသမ်ားတြင္ သံုးပံုတပံုခန္႔သာ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ၿပီးေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။

ေတာင္ေပၚႏွင့္ နယ္စပ္ေဒသ ျပင္းထန္သည့္ အေအးဒဏ္ ခံရ

ေတာင္ေပၚႏွင့္ နယ္စပ္ေဒသ ျပင္းထန္သည့္ အေအးဒဏ္ ခံရ

ျမန္မာႏုိင္ငံ အေရွ႕ျခမ္း၊ အေနာက္ျခမ္းရွိ ေတာင္ေပၚ တိုင္းရင္းသား ေဒသမ်ားႏွင့္နယ္စပ္ေဒသ မ်ားမွ ေဒသခံမ်ား အပါအ၀င္ နယ္စြန္ နယ္ဖ်ား ေထာင္မ်ားရွိ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားသည္ ရာသီဥတုအေအးဒဏ္ကို ဆိုး၀ါးစြာ ခံေနၾကရေၾကာင္း သိရသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္အတြင္း အစာေရစာငတ္မြတ္သည့္ ေဘးႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရေသာခ်င္းျပည္နယ္၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဟားခါးၿမိဳ႕ သည္ အေအးဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း အစိုးရ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာကလည္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

[ျပင္းထန္ေသာ အေအးဒဏ္ကို မီးဖို၍ အံတု ေနရသည့္ ေက်းလက္ မိသားစု တစု (ဓာတ္ပုံ - www.nairobroo.com)]

ျပင္းထန္ေသာ အေအးဒဏ္ကို မီးဖို၍ အံတု ေနရသည့္ ေက်းလက္ မိသားစု တစု (ဓာတ္ပုံ - www.nairobroo.com)
ယင္းသို႔ရာသီဥတု ဆိုး၀ါးစြာအေအးပိုလာျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ မိုးေလ၀သႏွင့္ ဇလေဗဒ ဦးစီးဌာန ညႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ ဦးထြန္းလြင္က ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ပုံမွန္ရွိေနၿပီး တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ပ်မ္းမွ် အပူခ်ိန္ေအာက္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာျပသည္။

“အထူးသျဖင့္ ဟားခါးမွာေတာ့ ပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္ေအာက္ ၄ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ (- 4) ေလာက္ေတာ့ ရွိပါတယ္”ဟု ၎က ေျပာသည္။

တႏိုင္ငံလုံးအတိုင္းအတာအရ ဆိုပါလ်ွင္ ညအခ်ိန္မ်ားတြင္ ပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္ေအာက္ ၃ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္မွ ၅ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ ေအာက္ရွိေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ ကယား ျပည္နယ္ႏွင့္ နယ္စပ္ေဒသမ်ားတြင္ ျဖစ္ေၾကာင္း လည္း ၎က ဆိုသည္။

ဦးထြန္းလြင္က ဆက္လက္ၿပီး ယခုရာသီဥတုအေအးပိုလာျခင္းမွာ တခ်ိဳ႕ေျပာေနသည့္ အေအးလႈိင္းဟု မသတ္မွတ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။

“ဒီအတိုင္းအတာနဲ႔ အေအးလႈိင္းတို႔ဘာတို႔ ေျပာလို႔ မရပါဘူး၊ က်ေနာ္တို႔ မိုးေလ၀သ ရဲ႕သတ္မွတ္ခ်က္အရေတာ့ အေအးလႈိင္းလို႔ေျပာလို႔ မရပါဘူး”ဟု ဦးထြန္းလြင္က ေျပာသည္။

အေအးဒဏ္ ျပင္းထန္စြာခံရေသာေနရာမ်ားမွ ေဒသခံမ်ားကမူ မီးဖိုမ်ားပင္ ဖို၍ ေနၾကရသည္ဟု ေျပာျပသည္။

“သူတို႔ေတြမွာ အေႏြးထည္တို႔ ၿခံဳေစာင္တို႔မရွိတဲ့သူေတြေတာင္ ရွိတယ္၊ ၀ယ္စရာ ပိုက္ဆံမရွိၾကလို႔”ဟု ဟားခါး မွ ခ်င္းအမ်ိဳးသား တဦးက ေျပာသည္။

ယခုကဲ့သို႔ ၾကမ္းတမ္းသည့္ ရာသီဥတုဒဏ္ခံေနၾကရေသာ္လည္း လူအေသအေပ်ာက္ ရွိသည္ဟု မၾကားသိရ ေၾကာင္းလည္း ၎က ေျပာဆိုသည္။

တခ်ိဳ႕ေသာ ေနရာေဒသမ်ားတြင္ ျမဴမ်ား ထူထပ္စြာ က်ဆင္းေနေသာေၾကာင့္ ေတာင္ေပၚလမ္းမ်ားေပၚ သြားလာ သူမ်ားအတြက္ အႏၲရာယ္ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟုလည္း အဆိုပါ ခ်င္းအမ်ိဳးသား က ေျပာသည္။

ေတာင္ေပၚ ေဒသရွိ ေက်ာင္းတက္ေနေသာ ကေလးမ်ားမွာလည္း အေႏြးထည္မ်ားလုံေလာက္စြာ မရွိေသာ ေၾကာင့္ ရာသီဥတု ၾကည္လင္သည့္အခ်ိန္တြင္မွ ျပင္ပသို႔ ထြက္၍သြားလာႏိုင္ၾကေၾကာင္း၊ ျမဴမ်ား က်ေရာက္ခ်ိန္ တြင္ ေက်ာင္းခန္းအတြင္း အေႏြးဓာတ္ရရန္ မီးဖိုျဖင့္ေနၾကရေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

တခ်ိန္တည္းတြင္ပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကရင္ျပည္နယ္ နယ္စပ္ႏွင့္ ထိစပ္ေနေသာ အိမ္နီးခ်င္းထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ၿမိဳ႕နယ္ ၉ ခုကို ရာသီဥတု ဆိုး၀ါးေနေသာ သဘာ၀ေဘးဒဏ္ခံေဒသမ်ားအျဖစ္ တာ့ခ္ ခ႐ိုင္ အာဏာပိုင္မ်ားက ေၾကညာ ထားသည္။

ယင္းေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ထားသည့္ေဒသမ်ားတြင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ စစ္တပ္မ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕မ်ားအၾကား ျဖစ္ပြားသည့္ ပဋိပကၡမ်ားေၾကာင့္ ထြက္ေျပးေရာက္ရွိလာေသာ ေ႐ႊ႕ေျပာင္း ကရင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားစြာေနထိုင္လ်က္ရွိၿပီး ၎တို႔တြင္ ၿခံဳေစာင္မ်ား၊ အေႏြးထည္မ်ား လိုအပ္ေနၾကေၾကာင္း ျပည္တြင္းေရႊ႕ေျပာင္း ကရင္ဒုကၡသည္မ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးေကာ္မတီ(CIDKP)ကလည္း ေျပာဆိုသည္။

ထိုသို႔ ႐ုတ္တရက္ ရာသီဥတု ဆိုး၀ါးစြာ ေအးသည့္ဒဏ္ကို မၾကာေသးေသာလမ်ားအတြင္း နယ္ေထာင္မ်ားသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခံရသည့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား တခ်ိဳ႕သည္လည္း ခံၾကရသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံ အေျခအစိုက္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္း(AAPP) ၏ အဆိုအရ ပဲခူးတိုင္း ေတာင္ငူၿမိဳ႕အနီးရွိ ေလးမိုင္ ရဲဘက္စခန္းတြင္ေရာက္ရွိေနေသာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္း သား ကိုေဇာ္ႏိုင္ေထြး သည္ ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ား၏ အသက္အႏၲရာယ္ ျဖစ္ႏိုင္သည့္ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆက္ဆံမႈ ကို ခံေနရေၾကာင္း သိရသည္။

ကိုေဇာ္ႏိုင္ေထြးကို လတ္တေလာတြင္ အက်ဥ္းေထာင္အာဏာပိုင္မ်ားက သံေျခခ်င္းခတ္၍ အလုပ္ၾကမ္းမ်ား ခိုင္းေစေနေၾကာင္း၊ အစာေရစာ လုံေလာက္စြာ မေကြ်းေမြးေၾကာင္းလည္း AAPP က ေျပာျပသည္။

“အထူးသျဖင့္ ရဲဘက္စခန္းေတြမွာ အေျခအေနပို ဆုိးႏိုင္ပါတယ္၊ အိပ္စရာ ေနရာထိုင္ခင္း၊ ၿခဳံေစာင္ေတြ မလုံေလာက္ဘူး၊ မိသားစုေတြက မေထာက္ပံ့ႏိုင္ရင္ ပိုဆိုးႏိုင္ပါတယ္”ဟု AAPP တြဲဖက္ အတြင္းေရးမႉး ဦးဘိုၾကည္က ေျပာသည္။

၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုမင္းကိုႏိုင္ကိုလည္း စစ္အာဏာပိုင္မ်ားကေျပာင္းေ႐ႊ႕ထားေသာ ေၾကာင့္ လက္ရွိ ရွမ္းျပည္နယ္ အေရွ႕ပိုင္းရွိ က်ိဳင္းတုံ ေထာင္တြင္ ရွိေနေၾကာင္း သိရသည္။

“ကိုမင္းကိုႏိုင္က ေျပာတယ္၊ သူေရာက္ေနတဲ့ ေနရာမွာ ေအးတာက ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ေနရသလိုပဲတဲ့” ဟု လည္း ဦးဘိုၾကည္က ေျပာျပသည္။

India Should Offer Chin Refugees Protection

India Should Offer Chin Refugees Protection

Burma/India: End Abuses in Chin State

January 28, 2009

Chin prisoner forced to construct a road in northern Chin
State, Burma, June 2007.

© 2007 Vanlalvura

Downloadable Resources:

Download the Summary and Recommendations in Burmese.pdf

Related Materials:

"We Are Like Forgotten People"

Other Material:

More Information On Human Rights in Burma

Related Features:

The Chin People of Burma

The Chin People of Burma

The Chin People of Burma

The Chin People of Burma

For too long, ethnic groups like the Chin have borne the brunt of abusive military rule in Burma. It is time for this brutal treatment to stop and for the army to be held to account for its actions. India should step forward to protect those desperately seeking sanctuary.

Elaine Pearson, deputy Asia director at Human Rights Watch

(Bangkok) – Burma’s military government should end human rights abuses against the ethnic Chin population in Burma’s western Chin state, Human Rights Watch said in a report released today. Human Rights Watch also called on the Indian government and newly elected Mizoram state government to extend protection to Chin who have fled to neighboring India to escape ongoing abuses and severe repression in Burma.

In the 93-page report, “‘We Are Like Forgotten People’: Unsafe in Burma, Unprotected in India,” Human Rights Watch documents a wide range of human rights abuses carried out by the Burmese army and government officials. The abuses include forced labor, arbitrary arrests and detention, torture, religious repression and other restrictions on fundamental freedoms. In Mizoram state, India, Chin people remain at risk of discrimination and abuse by local Mizo groups and local authorities, and of being forced back across the border into Burma.

“For too long, ethnic groups like the Chin have borne the brunt of abusive military rule in Burma,” said Elaine Pearson, deputy Asia director at Human Rights Watch. “It is time for this brutal treatment to stop and for the army to be held to account for its actions. India should step forward to protect those desperately seeking sanctuary.”

This detailed report is based on extensive research carried out from 2005 to 2008. Human Rights Watch conducted about 140 interviews, some with Chin currently living in Chin state, but who cross the border to Mizoram for trade. Others interviewed have fled the country permanently, most in recent years. It provides a rare glimpse into the plight of Burma’s “forgotten people.”

Burma’s military government regularly arrests and imprisons ethnic Chin to stifle political dissent and intimidate them. The army places restrictions on many aspects of life for the Chin, including: curtailing their freedom of movement; regularly confiscating and extorting money, food, and property; exacting forced labor, and coercing them to plant certain crops. One Chin man told Human Rights Watch, “We are like slaves, we have to do everything [the army] tells us to do.”

“We Are Like Forgotten People” also documents abuses committed by the opposition Chin National Front and its armed branch, the Chin National Army, such as harassment, beatings and extortion from Chin villagers. One Chin church leader now living in Mizoram said, “These underground groups, rather than being a help, make life even more difficult for us.” Human Rights Watch called on both the Burmese army and armed groups to end abuses, and for Burma’s ruling State Peace and Development Council (SPDC) to allow humanitarian agencies unfettered access to Chin State.

Chin farmers and their families regularly are forced to leave their fields to porter goods for the Burmese army, build roads, and construct army barracks, sentry posts, and other military buildings. This undermines the ability of Chin people to survive in one of Burma’s poorest states, particularly in areas suffering food shortages and famine caused by a massive rat infestation. The Burmese government’s aid restrictions hamper humanitarian agencies trying to provide relief to populations at risk.

“The famine in Chin state is a natural disaster, and aid restrictions and demands for forced labor are only making the situation worse,” said Pearson.

Abuses have led tens of thousands of Chin to flee Burma, with many crossing the border to neighboring Mizoram state in India without documents. But local voluntary organizations and government officials in Mizoram have at times forcibly evicted Chin and returned them to Burma.

This violates India’s obligations under international law not to return people to a country where their lives or freedoms could be threatened, or where they could be at risk of persecution. Although many of the Chin who flee Burma would qualify as refugees, the UN High Commissioner for Refugees (UNHCR) is barred from accessing the Chin population living along the border, so only those who make the 2,460 kilometer trek to UNHCR’s office in Delhi can file their claims. India is not a party to the Convention Relating to the Status of Refugees but it has signed the Convention Against Torture and Cruel, Inhuman or Degrading Treatment.

Chin who manage to remain in Mizoram also face religious repression and severe discrimination in access to housing and education.

Human Rights Watch called on the Indian government to protect Chin asylum-seekers and refugees, and to give UNHCR access to Mizoram state to register them. On December 2, 2008, Mizoram state elections resulted in a sweeping victory for the Indian National Congress, the country’s governing party, which has not been in power there for a decade. In the past, members of Mizoram’s Indian National Congress have called for action against Chin migrants and have been even less sympathetic than the previous state government to the plight of those fleeing human rights abuses in Burma.

“Instead of ignoring the plight of the Chin, the Indian government should protect them and prevent any actions or initiatives to forcibly return them to Burma,” said Pearson, “It will be a test for the new state government of Mizoram to address ongoing discrimination against the Chin.”

The report also calls on members of the international community such as the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN), the United States and the European Union to increase humanitarian assistance to Chin state, provided it can be delivered without unnecessary interference from Burma’s military government, and to strengthen targeted sanctions if Burma does not meet specific human rights conditions.

“The Chin are unsafe in Burma, and unprotected in India, but just because these abuses happen far from Delhi and Rangoon does not mean the Chin should remain ‘forgotten people’,” said Pearson. “ASEAN, the EU and the US should tell Burma and India that it long past time for these abuses to end.”

Selected accounts from ethnic Chin interviewed for the report

“The army has called me many times to porter, more than 10 times. When I cannot carry their bags, they beat me. [The soldiers] get angry and slap us and kick us. They tell us to go faster. Normally, I’d have to porter for two to three days. It’s not possible to refuse. One time I tried to refuse to go because I was so tired and the things we are made to carry are very heavy. When I tried to refuse, they beat me. They said: ‘You are living under our authority. You have no choice. You must do what we say’.”
– Chin woman from Thantlang township, Chin state, Burma

“[The police] beat me with a stick and they used the butt of their guns. They hit me in my mouth and broke my front teeth. They split my head open and I was bleeding badly. Repeatedly, they hit me in my back with their guns. Because of this, my back is still injured and I have trouble lifting heavy objects. They also shocked me with electricity. They had a battery and they attached some clips to my chest. They would turn the electricity on and when I couldn’t control my body any longer, they switched the battery off. They kept doing this for several hours. They did the same thing to the pastor’s son. They told me they would only stop beating us when we told them information about the CNA [Chin National Army]. We kept telling them we didn’t know anything.”
– A Chin man from Sagaing division, Burma, describing how the police arrested, tortured, and detained him for three days after being accused of having affiliations with the Chin National Army

“Many times the SPDC force us to give them our chicken or rice. They come and ask for these things. If we don’t give it freely to them, they just take it. They will kill our chickens in front of us and take it all.”
– An 18-year-old girl from Matupi township, Chin state, who left Burma in 2008

“[Some Mizo residents] take advantage of our position and demand money, threatening that if we don’t pay up they’ll inform the police or the YMA [Young Mizo Association]. There are some Mizos who simply just hate the sight of us and challenge us or threaten to beat us up. Life is hell for us. We cannot protect ourselves, as this will cause further furor. We have to just make ourselves seem small and avoid these dangers. To be Burmese is to face discrimination.”
– Chin woman living in Mizoram, India

စစ္အစုိးရ၏ လူ႕အခြင္႔အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈကုုိ ကၽြန္ေတာ္၏ မိသားစုတြင္ ကုိယ္ေတြ႕ ခံစားရျခင္း အေၾကာင္း

by Kaang Lamh Cin
ကၽြန္ေတာ္၏ ဖခင္သည္မိသားစုဘဝတြင္၎၊ အစုိးရဝန္ထမ္းအျဖစ္ လုပ္ကုိင္ ရာတြင္၎၊ ဘာသာေရးတြင္၎ ႀကိဳးစားရုိးသားစြာျဖင့္ တာဝန္ေပးအပ္ျခင္းခံရပါက ၿပီး ဆုံးသည့္တုိင္ေအာင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္သူျဖစ္ပါသည္။တီးတိန္ၿမိဳ႕ Cope Memorial Baptist Church တြင္အသင္းေထာက္လူႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၉၅ခုႏွစ္တြင္ ဘုရားေက်ာင္းရုံးခန္းဆာက္လုပ္ျခင္းေကာ္မတီ၌အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးအျဖစ္တာဝန္ ေပးအပ္ျခင္းခံခဲ့ရပါသည္။ ဤဘုရားေက်ာင္းရုံးခန္းေဆာက္လုပ္ျခင္းအား စစ္အစုိးရမွ ရပ္တန္႔ရန္ေျပာဆုိျခင္း၊တားဆီးေႏွာက္ယွက္ျခင္းမ်ား မၾကာခဏ ခံခဲ့ရပါသည္။ ကၽြန္ ေတာ့္ ဖခင္သည္အခက္အခဲမ်ားၾကားမွ ႀကိဳးစား၍ဆက္လက္ေဆာက္ လုပ္ခဲ့ ပါသည္
၁၉၉၆-၇-၂၃ ရက္ေန႔တြင္ ေဆာက္လုပ္ေနဆဲဘုရားေက်ာင္းရုံးခန္းအတြက္လုိအပ္
ေနေသာကိစၶမ်ား ေဆာင္ရြက္ရန္ၿမိဳ႕ထဲသုိ႔အသြား ညေနပုိင္း ၃ နာရီခန္႔တြင္လမ္းေဘး၌ တီးတိန္ၿမိ ူ႔ ခ.လ.ရ ၂၆၉ တပ္ရင္းမွ စစ္ကားျဖင္႔ တုိက္သတ္ျခင္းခံခဲ့ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္
၏ဖခင္သည္ လည္ပင္းရုိးက်ဳိး၍ ထုိေနရာ၌ပင္ပြဲျခင္းၿပီးေသးဆုံးခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ဖခင္
အားစစ္ကားျဖင္႔ တုိက္သတ္ေသာေနရာသည္ ကားလမ္းမေပၚတြင္မဟုတ္ပါ ကားလမ္း ေဘးတြင္ေရွာင္တိမ္းေနပါလွ်က္ တမင္သက္သက္ဝင္တုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထုိေနရာမွ
ကားဆက္သြားပါကေခ်ာက္ထဲသုိ႔ က်ေရာက္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ တမင္သက္သက္
တုိက္သတ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းေပၚလႊင္လွပါသည္။
ဆရာဝန္သည္ ကၽြန္ေတာ္႔ ဖခင္အားစစ္သားမ်ားမွစစ္ကားျဖင္႔တုိက္သတ္ျဖင္းျဖစ္
ေၾကာင္းသိရွိသျဖင္႔ အေလာင္းကုိစစ္ေဆးေပးရန္ျငင္းဆုိပါသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူအသတ္ခံရ
ျခင္းေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မိသားစုမွာ စိတ္ထိခုိက္ေၾကကြဲဝမ္းနည္း၍ မဆုံးျဖစ္ခဲပါရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္႔ဖခင္ အားစစ္ကားျဖင္႔တုိက္သတ္ျခင္းခံရျခင္းအားရဲစခန္းတြင္ တုိင္ခ်က္ဖြင္႔ဆုိခဲ့
ေသာ္လည္း ျငင္းပယ္ျခင္းကုိ ခံခဲ့ရပါသည္။ ခ.လ.ရ ၂၆၉ တပ္ရင္းမႈးဗုိလ္မႈးႀကီးေမာင္ေမာင္
တင္ ထံသုိ႔ကၽြန္ေတာ္႔ ဖခင္အားစစ္ကားျဖင္႔ခဲ့ေသာ ယာဥ္ေမာင္းစစ္သား သိန္းတန္ အား အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ေပးရန္အတြက္ ေတာင္းဆုိရန္သြားေရာက္ခဲ့ေသာ္လညး္ ေတြ႕ဆုံရန္ ျငင္းပယ္ ခဲ႔ပါသည္။ ဤေၾကကြဲဖြယ္ျဖစ္ရပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ တီးတိန္ၿမိဳ႕ လူငယ္မ်ားမွာ မေက်မနပ္ ျဖစ္ခါကၽြန္ေတာ္႔ဖခင္ျဖစ္သူအား စစ္ကားျဖင္႔ တုိက္သတ္ခဲ့ေသာ ယာဥ္ေမာင္း စစ္သားသိန္းတန္အား အေရးယူေပးရန္အတြက္ ဆႏၵျပေတာင္းဆုိရန္ စီစဥ္ေနၾကပါသည္။ ထုိကိစၶအား ရပ္ကြက္ လူႀကီးမ်ားမွသိ႐ွိေသာအခါ လူငယ္မ်ားဆႏၵမျပရန္အတြက္ တားျမစ္ ေပးရန္ႏွင့္လူငယ္မ်ား ဆႏၵျပပါကကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိသားစုအေပၚတြင္ အႏၲရာယ္ က်ေရာက္ မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၿခိမ္းေျခာက္တားဆီးျခင္းခံခဲ့ရပါသည္။ ဤကိစၥႏွင္႔ပတ္သက္၍ ကၽြန္ ေတာ္႔ အား ရဲစခန္းတြင္ ေခၚေဆာင္စစ္ေဆး၍ လက္သီးႏွင္႔မ်က္ႏွာကုိ ျပင္းထန္စြာ ထုိးႏွက္ ျခင္းခံခဲ့ရၿပီး ႏွာေခါင္းမွ ေသြးမ်ားစြာ ယုိစီးခဲ့ရပါသည္။ အသတ္ခံရေသာ ဖခင္ျဖစ္သူ အ ေၾကာင္းဖြင္႔ဟေျပာဆုိျခင္းမျပဳရန္ႏွင္႔ ေျပာဆုိပါက မိသားစုအေပၚတြင္ အသက္အႏၲ ရာယ္က်ေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆုိ၍ ဝန္ခံကတိထုိးခုိင္းခဲ႔ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ႔ဖခင္အားစစ္ကားျဖင္႔ တုိက္သတ္ခဲ႔ေသာ ခ.လ.ရ ၂၆၉ မွ ယဥ္ေမာင္း စစ္သား သိန္းတန္အားအေရးယူေဆာင္ရြက္ျခင္းမျပဳ ဘဲတစ္ျခားတပ္ရင္းသုိ႔ ေျပာင္းေ႔ရႊခုိင္းပါသည္။
အာဏာပုိင္မ်ားမွၿခိမ္းေျခာက္တားဆီးၿပီးေနာက္ပုိင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မိသားစုမွာလည္း ဖခင္ျဖစ္သူအသတ္ခံရျခင္းကိစၶအားဖြင္႔ဟေျပာဆုိျခင္း မျပဳလုပ္ရဲေတာ႔ပါ။ နာၾကည္းစြာျဖင္႔ ၿငိမ္ခံခဲ႔ရပါသည္။ စစ္တပ္မွ မတရား ၪပေဒမဲ႔ျပဳမႈသည္႔ ကိစၥမ်ားကုိ ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ တုိင္ၾကားျခင္း မျပဳရန္အတြက္ အျမဲတန္း ဖိအားေပးျခင္း၊ ၿခိ္မ္းေျခာက္ျခင္းခံ ေနရပါသည္။ ဤကိစၥအတြက္လည္း ကၽြန္ေတာ္၏ လႈပ္႐ွားမႈမ်ားကုိ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမွ အျမဲတမ္း ေစာင္႔ၾကည္႕ေနပါသည္။ နိင္ငံတကာ လူ႕အခြင့္အေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ သတင္း မိဒီယာမ်ားတြင္ သတင္းပုိ႕တုိင္ၾကားျခင္းမျပဳရန္ အတြက္ အျမဲတမ္း ၿခိမ္းေျခာက္ခံ ခဲ့ရပါသည္။
ဤကဲ႔သုိ႔ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ အသက္ကုိ ရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္သြားေသာ စစ္အစုိးရ အေပၚ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ တရားဥပေဒအရ အေရးယူေဆာင္ရြက္ခြင္႔မ႐ွိသည္႔အျပင္ စစ္အုပ္စု၏ ၿခိမ္းေျခာက္႐ုိက္ႏွက္ျခင္း၊ အမႈမွန္ကုိဖုံးကြယ္ျခင္း စသည္႔ လူမဆန္သည္႔လုပ္ ရပ္မ်ားကုိ ကုိယ္တုိင္ခံစားခဲ႔ရပါသည္။